Mag er nog gelachen worden? De kans is klein dat iemand volmondig nee antwoordt op die vraag, maar de nuances van enig mogelijk antwoord liggen wat lastiger. Ook binnen theater is het een vraag die volop speelt en een waarop netwerkorganisatie OPENDOEK naar antwoorden wil zoeken. Dat doet ze met Food for Laughs, een mengvorm van een theaterfestival en een congres. Ook enkele professoren aan UAntwerpen werken mee.

dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Deze keer lezen we het meeslepende boek Ik ben er niet van de jonge Vlaamse schrijfster Lize Spit. 

Zoals je hebt kunnen lezen is er in en rond de universiteit genoeg voorhanden om je de grauwe collegezalen te doen vergeten. Wil je de kat nog even uit de boom kijken, voel je niets voor al dat studentikoze gedoe óf heb je simpelweg meer vrije tijd dan je lief is? Goed nieuws: je studeert nu in ‘t Stad! Niet voor niets zeggen de dikke nekken die hier wonen dat alles erbuiten parking is: ook buiten de universiteit valt hier meer dan genoeg te beleven. Speciaal voor de student die nog niet weet waar te beginnen, geven onze redactieleden hun lievelingsplekjes prijs.

In het jaar 2000 trokken twee Antwerpse studenten naar Bulgarije om deel te nemen aan het wereldkampioenschap studentenschaken. Ze studeerden aan het RUCA, één van de voorlopers van onze universiteit. Ze waren zeker niet de sterkste spelers op het toernooi en uiteindelijk kwam geen van beide in de buurt van de wereldtitel. Je vraagt je dan allicht ook af waarom je over de uitstap van twee schakende studenten leest. Het antwoord is vrij simpel: deze studenten gingen schaken met de steun van de toenmalige rector en de universiteit.

Zelfs nadat de overheid het mes heeft gezet in de subsidies van de culturele sector blijf je als Antwerpse student niet op je culturele honger zitten, maar wat als je nu zélf wat wil doen? Aline, Pieter, Bernt en Wannes sloegen de creatieve handen (en voeten) bij elkaar en lanceerden met @ Fundum een ambitieus project om met niets anders dan een stel studenten een musical te schrijven, componeren en choreograferen. Een combinatie van sponsors, subsidieaanvragen bij Stad Antwerpen en een grote crowdfunding moesten het kostenplaatje dekken, de rest was aan hen. Het eerste weekend van het aankomende academiejaar is het zover.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie happen we naar de red herring.

Er is maar één eerste week van het academiejaar. Het is elk jaar weer een drukte van jewelste dankzij alle openingsevenementen en eerste lessen. Soms is het ietwat overweldigend, maar tóch kijk ik ernaar uit. Ik sta niet alleen: Jannes Van Dijck, voorzitter van koepelkring Unifac, noemt het zijn favoriete week van het academiejaar. Aangezien Unifac met Students on Stage een van de grootste evenementen organiseert in die week is Jannes’ agenda behoorlijk druk, maar de liefde roest niet.

UAntwerpen is een jonge universiteit. Slechts twintig jaar geleden sloegen drie kleine instellingen de handen in elkaar om een Antwerpse universiteit te maken. Een van de weinige restanten van die eenmaking zijn de verschillende, nogal ver uit elkaar liggende campussen. Aan de ene kant heb je een campus in het midden van een metropool vol (ont)spannends; aan de andere kant heb je drie kleinere ‘groene’ campussen in en rond randgemeente Wilrijk: Groenenborger, Drie Eiken en Middelheim. Met aanzienlijk minder uit-gaansgelegenheden in de rand ben je als student op den buitencampus daarom afhankelijk van de Wilrijkse kringraad en hun geheel eigen beruchte burcht: Fort VI.

Tijdens je jaren aan de universiteit bots je ongetwijfeld tegen zaken waarvan je denkt dat ze beter kunnen. Gelukkig staat er een heel arsenaal aan stuvers (studentenvertegenwoordigers) klaar om jou te vertegenwoordigen en om studeren aan de universiteit nóg beter te maken.