Artikels uit dwars #100



Recente artikels

IN GESPREK MET CAMPUSDICHTER LEONIE MOREELS

Op de openingsreceptie van cultuurfestival Calamartes op 4 maart werd de gloednieuwe campusdichter bekendgemaakt, maar wat is een campusdichter? Dat is iemand die aan de universiteit verbonden is als student of doctoraatsstudent en haar maandelijks voorziet van nieuwe poëzie. Dat kunnen geschreven gedichten zijn, maar ook video’s, optredens en andere creatieve vormen.

Campusdichter (© Merijn Wüst | dwars)

MOORD OP COACH CONNY

Vanmorgen werd omstreeks 7 uur het levenloze lichaam van Coach Conny (52) gevonden aan de voet van een appartementsblok aan de Willem Elsschotlaan te Linkeroever. De vrouw stierf vermoedelijk door een aanrijding, maar de autopsie wees uit dat ze ook aan een levensbedreigende schimmelinfectie leed, een steekwonde had en van de zevende verdieping naar beneden was gevallen.

Coach Conny (© Amber Peeters | dwars)

HET CAFÉ MET EEN (S)CHATTIG GEZICHT

Ben je de gezichten van je professoren even beu en zou je liever wat schattigere dieren bestuderen dan je eigen medestudenten, dan is CatCafe zeker iets voor jou. Deze koffiezaak, gevestigd op de zeer toepasselijk genaamde Sint-Katelijnevest 50, is geen standaard koffiezaak. Je moet namelijk de hele tijd je drankje in het oog houden zodat er geen katten aankomen.

Kattencafé (© Ine Cuypers | dwars)

DOEN SOCIALE MEDIA CYBERPESTEN?

Technologisch vernuft en sociale media zijn overal anno 2024. Die alomtegenwoordigheid kan je voornamelijk situeren binnen Generatie Z (geboren van 2001 tot 2015). Mensen uit Generatie Z worden ook wel digital natives genoemd, mensen die opgegroeid zijn in het digitale tijdperk en zich nauwelijks een leven zonder digitale technologie kunnen voorstellen. Het is de vraag wat zo’n leven tussen de schermen oplevert en of het wel een goed idee is dat jongeren zich zo massaal bezighouden met sociale media.

Sociale media (© Margot Franckx | dwars)

CANTUSBESPIEGELINGEN

Cantus ex, editoriaal in! Toen ik een jaar geleden met het idee begon te spelen om de hoofdredactie van ieders favoriete studentenblad te vervoegen, maakte ik lijstjes van pro’s en contra’s. Als ik toen wist dat ik een theecantus zou moeten voorzitten, had dat ongetwijfeld in grote vette letters bovenaan het, voor de rest zeer korte, contralijstje gestaan. Sinds het vierde middelbaar heb ik geen woord Latijn meer in de mond genomen, schijnwerpers zijn niet aan mij besteed en aan de microfoon wil ik zelfs niet denken. Ik aan een voortafel? Recipe for disaster, dacht ik.

Editoriaal (© Amber Peeters | dwars)

TO THE MOON (2011)

To the Moon is een visual novel in Japanse stijl, gemaakt met RPG Maker. Doorgaans zijn dat drie criteria waaraan gamers een slecht spel herkennen. Overigens is het spel misschien ook geen visual novel, niet Japans en met een heel ander programma gemaakt, maar dat verandert niets aan het feit dat de personages bestaan uit wat schraal ogende pixelvlekken die eindeloze flappen dialoog met elkaar uitwisselen over onderwerpen waar normale mensen niet mee bezig zijn. Dat To The Moon uiteindelijk toch een ‘geheimtip’ mag heten, ligt aan het feit dat heel wat gamers getuigen dat dit spel voor hen een heel emotionele ervaring blijkt te zijn geweest. Overigens zou de eenvoudige overdracht van een individuele emotie in principe al voldoende grond moeten zijn om gelijk welk spel te spelen, al was het maar omdat zoveel zogenaamd grote titels net daarop falen. 

Progress Lost (© Dennis Van Der Kuylen | dwars)