Je kent het wel, met volle moed begin je in september (weer) aan je opleiding, maar in oktober voel je de herfstblues al terugkomen. Je zucht en puft je door het semester heen en begint te twijfelen aan je studiekeuze. Hoe anders had je leven er kunnen uitzien mocht je een ander pad ingeslagen zijn? Daarom gaat dwars elke editie haar boekje te buiten en zetten we een student in een andere studierichting om daar een les bij te wonen. Deze keer waag ik me aan een les Human Rights Law uit de master Rechten, een Engelstalig college gegeven door Frédéric Vanneste.

De pumpkin spice latte is misschien wel de meest overschatte herfstdrank die er bestaat. Elk jaar weer worden we overspoeld met foto’s van mensen die gretig aan hun PSL nippen, alsof het geen suikerbom met een vage hint van pompoen is. Voor wie op zoek is naar meer verfijnde smaken of iets wat minder voorspelbaar is, zijn er tal van andere herfstige drankjes die minstens zo gezellig en lekker zijn. Als zelfverklaard culinair recensent – ik had een foodblog toen ik acht jaar oud was – deel ik de aanraders uit de Antwerpse studentenbuurt.

Op 20 september, slechts een drietal weken nadat hij was aangetreden als decaan van de Faculteit Rechten, is professor Koen De Feyter onverwachts overleden. Voor de universiteit kwam dit als een grote schok en sindsdien zijn er al verschillende artikels over verschenen. Universiteit Antwerpen liet al aan de pers weten dat professor De Feyter vele generaties collega’s en studenten geïnspireerd heeft. Als officieel studentenblad van UAntwerpen draagt dwars graag bij aan het eerbetoon dat de Vlaamse media de decaan toekent, vanuit het perspectief van de studenten die van hem les gekregen hebben. Masterstudent Rechten Daphne Bakeroot vertelde me met een warm hart over de positieve ervaringen van haarzelf en haar medestudenten met professor Koen De Feyter.

Wie veel oudere games speelt, loopt per definitie altijd achter de feiten aan. Dat is een nadeel. Zelf verheug ik me bijvoorbeeld erg op het spelen van Baldur’s Gate 3 in pakweg 2030 en Cyberpunk 2077 zal een project zijn voor euh … bijvoorbeeld 2077, wanneer dit spel waarschijnlijk vlot draait op een smartwatch of zo. Mochten u en ik er tegen dan nog bij zijn, geachte lezer, dan zien we elkaar daar in de verre toekomst weer.

Enkele weken geleden ontstond er ophef door een voorstel van Bart De Wever. De burgemeester pleitte voor luchtafweer rond de haven van Antwerpen. Online werd het voorstel alvast onthaald op veel ridicuul. Terecht? Misschien wel. Rusland ligt een heel eind weg en Duitsland heeft hopelijk zijn les geleerd vooraleer het een speciale militaire operatie begint om de volksrepublieken Eupen en Sankt Vith te bevrijden. Nee, het gevaar ligt niet bij hen maar bij onze noorderburen. Wat als ze een herkansing willen voor de Belgische onafhankelijkheidsstrijd? Toch zou luchtafweer nutteloos zijn tegen hen: de Nederlanders zijn hier al.

Dag dwars

Het is maandagochtend 9 september. Mijn gigantische koffer, trekkersrugzak en boekentas staan klaar en puilen uit van de kleren. Ik neem afscheid van mijn moeder om samen met mijn vader richting Praag te rijden. Ik wijs hem erop dat de musical Grease op dat moment niet echt het juiste gespreksonderwerp is. Ik wijs haar erop dat het allemaal wel goed zal komen. Daarna stap ik in en als echte passenger princess kies ik de muziek uit. De angst en opwinding zijn moeilijk uiteen te houden, maar ze zijn er allebei.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie kijken we door de nevel heen.

Ik was gisteren op een TD. Wacht, het is niet de bedoeling dat mijn verhaal, mijn boodschap voor de wereld, onnavolgbaar wordt. Mijn eerste solo-editoriaal en ik weet eigenlijk nu al niet meer waarover ik het wil hebben. Oh ja, ik had het over een TD. Tijdens de fietstocht, ook wel de heenweg naar de TD, dacht ik aan iets: ik dacht aan dit wat je nu leest. Wat wordt de boodschap? Ik kan schrijven over het (studenten)leven en de problemen die daarbij horen. Over de knip, die menig eerstejaars de stuipen op het lijf jaagt (pagina’s 4-6 vertellen je er alles over). Of over onderzoek, innovatie, valorisatie of duurzaamheid (lees pagina 9, voor alles over duurzaamheid op kot). Ik wil anekdotisch de dwarslezer – jij, dus – meenemen en plotseling een denkpatroondoorbrekende en hopelijk niet-cliché boodschap meegeven.  

Een nieuwe hoofdrolspeler betreedt het toneel van ons studentenlandschap. Hij wordt de nieuwe overkoepelende studentenvereniging voor de buitencampussen. dwars sprak met Mirte De Kuyer en Kaat Verhagen, de regisseurs en bestuurders van deze nieuwe club. Lange tijd vervulde ASK-Stuwer, voluit Antwerps Studentenkorps-Studentenwerking, de rol van overkoepelende vereniging. Spanningen binnen en buiten de club leidden er uiteindelijk toe dat het doek viel. Het nieuws haalde zelfs minder studentikoze nieuwsmedia zoals HLN en VRT. 

Ik ben altijd al een wintermens geweest. Warmere dagen bieden me doorgaans enkel onfortuinlijke omstandigheden zoals plakkerige handen, bezwete kleren en billen die aan mijn stoel blijven kleven bij het rechtstaan. Naast die kwaaltjes is er nog iets dat me enorm stoort tijdens de zomermaanden, namelijk safaritoerisme. Je hebt het vast al eens meegemaakt: je bent lekker aan het scrollen op Instagram en plots sta je oog in oog met een Afrikaans kind dat je niet kent! Je komt erachter dat een van je kennissen dit jaar op safarireis ging en daar allerlei foto’s heeft gemaakt van kinderen op straat. Eventueel heeft je kennis zelfs een van die kinderen in de armen gesloten voor de foto! Of je kennis het kind of diens ouders kent? Natuurlijk niet, maar het is toch oh zo schattig!