LINGUA'S KORTFILMFESTIVAL

In De Studio kwam er een gevarieerde selectie van genres aan bod. Naast de obligatoire romantiekjes was er veel ruimte voor experimentele tapes. Van Rijn door Finn van Lonkhuijsen sprong daarbij in het oog. Deze film een AI-creatie noemen, doet het te weinig eer aan. De beelden werden wel degelijk in werkelijkheid geschoten en pas daarna bewerkt met een AI-filter. De computer toverde een greenscreenstudio om tot zestiende-eeuws Amsterdam. Daarin zagen we een koppige Rembrandt het primaat van de kunstenaar verdedigen tegen de druk van geld en macht. Hallo, Sam Altman? 

Een opmerkelijk debuut was er met APORIA-HORROR door Dani Van Linden. In een moedige film legde ze haar schaamte bloot over de pijnlijke kloof tussen haar droom om filmmaakster te worden en het materialiseren van die droom. Aporie, een weifelachtige impasse, komt tot uitdrukking in de moeilijke stap van mooie woorden op papier naar het witte doek. De meta-ervaring over het maken van een eerste film viel in de smaak bij het publiek. Al tussen de vertoningen door werd er gespeculeerd over een mogelijke debuutwinst voor Dani Van Linden. Zover kwam het niet; andere inzendingen staken er filmtechnisch bovenuit. 

De winst bij de categorie ‘filmliefhebbers’ ging uiteindelijk naar Uit de zon van Poespas Producties, een productiehuis opgericht door acht vrienden dat zich specialiseert in het maken van kortfilms en muziek- en theaterprojecten. In Uit de zon zagen we “een ode aan het jong zijn”. Vier jongelui drinken wijn en bedrijven schijnbaar polyamorie, en zeggen gelukkig te zijn. De kleuren op beeld waren rijp, het acteerwerk puik en de outfits bedrieglijk eenvoudig. Wie al eens vintage shopt, hoopt dat zijn/haar candid foto’s er zo uitzien. Doch, kwatongen zouden deze kortfilm een remake van Call Me by Your Name noemen. Andere achterklappers zouden spreken over prachtig uitgevoerde middelmatigheid. Uit de zon was in ieder geval de inzending die bij de dwarsredactie de meeste discussie teweegbracht. Wie beroert, wordt beloerd. Al bij al een terechte winnaar, dus. 

Het Kortfilmfestival is een mooi podium voor jonge filmmakers om hun werk te delen met de wereld. Voor wie volop aan het experimenteren is met beeld en geluid, wie hoopt een eerste review op Letterboxd in de wacht te slepen, of wie gewoon de mama trots wil maken, biedt Lingua een uitstekende gelegenheid. Dat regisseurs van allerlei slag hier aan hun trekken komen, kan echter ook een nadeel zijn. Sommige producties in de categorie ‘filmliefhebbers’ hebben een budget dat groter is dan het BBP van sommige landen. Het is moeilijk om een kortfilm die werd gemaakt met (bij wijze van spreken) huis-tuin-keukenmateriaal te vergelijken met een kortfilm die werd gemaakt met kanonnen van camera’s. Bij de filmliefhebbers wordt er gestreden met ongelijke wapens, en dat is zowel voor de ‘echte’ amateurs als voor de high-end producties jammer.