Mijn zestienjarige zelve besloot op een dag om een reisgids over het noordwesten van de Verenigde Staten aan te schaffen. Geplaagd door een onvolgroeide prefrontale cortex en uit verhouding zijnde ledematen, zocht ik in die dagen troost in de rauwe grungegitaren van Seattle. Niemand verwoordde mijn tienerweltschmerz zo treffend als de Kurt Cobains en Eddie Vedders van de wereld. Wegens een gebrek aan financiële middelen en avonturierszin zat een snoepreisje naar de heimat van mijn idolen er helaas niet in. Ik was genoodzaakt om in gedachten naar de andere kant van de grote plas te reizen. Met de aankoop van een reisgids met een nietszeggende wolkenkrabber op de cover, was de eerste stap gezet. 

Soms heb ik zo van die periodes dat een aspect van mijn leven plotseling volledig omgegooid moet worden: nieuwe patronen, gewoontes en structuren om een leven overeind te houden. Gewoon. Ineens. De wereld wordt anders bekeken, mijn wezen in een nieuw kleedje. Een prachtige metamorfose! Dit is de saga over hoe ik mijn beste schoolslag boven haalde na jaren van onbruik.

De vraag of TikTok een kunstvorm is, zal nog wel een tijdje op een hoongesnuif vallen – iedereen weet dat het enige dat in de buurt komt, Vine-imitaties zijn. Toch werd vijftien jaar geleden allicht hetzelfde gezegd over de talloze YouTube-filmpjes die om-ter-obscuurste humor poogden te etaleren. Van YouTubePoop met Samson en Gert thema tot Llama’s in hats met hun vleesdraken van dode babyhandjes. De donkere kant van YouTube wordt een decennium later nog steeds bezocht, niet zelden vergezeld door een pretsigaret.

De pastor en het bier, er is geen duo dat meer onafscheidelijk is. Als pastorale superheld schrijft Gert Van Langendonck ons met zijn geestelijk vernuft op weg naar de beste smaken in het bierlandschap. Prosit!

Voor 420 euro heeft ze een slaapplaats om haar weken door te brengen en maandelijks een nieuwe roddel om aan haar vrienden te vertellen. Als je de keuken binnenwandelt, bots je op de speekselbol, een schema dat ophangt in de keuken en de kotgenoten die ooit gemuild hebben met elkaar verbindt. Verderop staat een oven, die er na een feestavond even verwoest uitzag als de bewoners toen de zon weer opkwam. Dit is het kot van Maud.

Om juridische redenen is identificeerbare informatie weggehaald.

Waar is de Studentenraad zoal mee bezig? Hun roze logo verschijnt te pas en te onpas in de mailbox, maar wat doen ze naast mailen? Achter welke nieuwe initiatieven aan de universiteit schuilt stiekem de Studentenraad, op welke manieren beïnvloeden ze het dagelijks leven van de student? Om daarachter te komen neust dwars in de projecten van de Studentenraad. Deze maand staat in het teken van ECTS-fiches. Daarvoor moet ik aankloppen bij Laurens Verhaegen, Coördinator Onderwijs.

Twaalf. Dat is het aantal voetbalvelden aan open ruimte dat er in Vlaanderen dagelijks verdwijnt. Aan dit tempo wordt op minder dan 3 maanden tijd een nieuwe stad met de oppervlakte van Leuven toegevoegd aan Vlaanderen. Van de bouwshift tot het Vlaams kampioenschap tegelwippen dat van 21 maart tot 31 oktober plaatsvindt, schoorvoetend wordt erkend dat de open ruimte te gulzig wordt aangesneden. Ik sprak met Tom Coppens, hoogleraar aan UAntwerpen en medeauteur van het boek Met voorbedachten rade. De ondertitel ‘de sluipmoord op de open ruimte’ kan niet verbergen dat bij de Vlaamse ruimtelijke ordening meer dan een paar voetnoten horen.

“Groepswerken, in het hoger onderwijs ontsnap je er niet aan.” Met die gevleugelde woorden leidt Otto-Jan Ham steeds de voorlaatste ronde van De Campus Cup in. Als het aan de Vereniging Tegen Groepswerken (VTG) ligt, behoort die werkelijkheid weldra tot het verleden. De organisatie, die begin dit semester het levenslicht zag, nam een vliegende start met de publicatie van een kritisch manifest.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie jeugden we onze denkrimpels weg.

dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Van hotdogvingers tot een heuptasje als gevechtswapen, Daniel Scheinert en Daniel Kwan weten mensen terug te vermaken en shockeren met hun visueel absurde stijl.