dwars laat komend semester een stuk historie achter. Weliswaar heeft onze verhuis een kleinere impact dan toen ik mijn klompenland achter me liet, maar het effect is hetzelfde. De veredelde bezemkast aan de Kleine Kauwenberg, waar menig dwarser zich verbeet over dt-fouten die net voor de deadline in een artikel waren binnengeslopen, wordt verwisseld voor een splinternieuwe locatie in het gebouw van Universitas aan de Prinsesstraat. 

In de Lange Gasthuisstraat, niet ver van het Mechelseplein, ligt de verborgen parel die Tutti Fratelli heet, een sociaal-artistiek theaterhuis. Als zorgzame, maar strenge moeder ontfermt Reinhilde Decleir zich over allen die hier door de deur komen. Ze maakt er theater dat de harten beroert, samen met jongeren en ouderen met een bijzondere variatie aan achtergronden en verhalen. Hun jaarlijks festival, Spiegels van de Ziel, vindt normaal gezien plaats rond 17 oktober, de dag van het internationaal verzet tegen armoede en sociale uitsluiting. Een thematiek die dit gezelschap en Decleir nauw aan het hart ligt. Daarom stampte ze acht jaar geleden Spiegels van de Ziel uit de grond. Praktische redenen deden hen dit jaar wat schuiven met de datum en nu, ongeveer een maand later, neemt het festival twee weekends na elkaar in beslag. Wij gingen rond de tafel zitten met Reinhilde Decleir, Nathalie De Pessemier van KunST+ vzw en Peter Boelens van Bad van Marie. 

Het is een doordeweekse donderdagavond. Door het raam van het imposante gebouw van theatergezelschap Tutti Fratelli aan het Mechelseplein schijnt er echter nog licht. Alle spelers zitten samen in de grote zaal voor een korte evaluatie nu hun repetitie gedaan is. Regisseuse Eva Schram en productieleiding Silke Claessens zetten samen met hen de puntjes nog eens op de i. Elke speler krijgt gedetailleerde feedback over de net geleverde acteerprestatie. Over iets meer dan een week gaat VOLLE GANG opnieuw in première, de voorstelling van het jongerenproject Giovanni Fratelli. Tijdens een gezellig onderonsje na de feedback vertelt de spelersgroep maar al te graag hoe deze voorstelling precies tot stand is gekomen. 

Beken jij soms je diepste geheimen aan een paar duizend vreemden? Dagelijks doen velen dat via de UAntwerpen Confessionspagina op Facebook. De pagina bestaat nu ongeveer vijf jaar en heeft in die tijd al ruim 43500 likes vergaard. Ben jij een van de trouwe volgers? Of denk je nu net “Wauw, wat is dit allemaal?” Hoe dan ook: dit interview zal je kennis van de pagina, en vooral van de admin, uitbreiden. Onder het voorbehoud dat de identiteit van deze mysterieuze persoon geheim blijft, wilde de admin ons wel met een interview verblijden. 

Het is niet omdat je veel onnozele weetjes kent, dat je een betweter bent. Dat bewijst een van onze redacteurs elke maand door een waanzinnig interessant, ongelofelijk boeiend of verbluffend spannend feit te delen.

Kunstenaar of topsporter, bejaarde of ondernemer, geen enkele soort ontspringt de dans. Je wordt op een dag wakker met de intense drang om je bij Universiteit Antwerpen in te schrijven. Het gevolg: zoveel vreemde vogels dat het uitzonderlijk wordt om normaal te zijn. Elke maand zetten wij een bijzondere student in de kijker.

In het tijdperk waar het ‘moeten’ regeert, is het in onze maatschappij een absolute must om je gelukkig te voelen. Tegelijkertijd raakt om ons heen de een na de ander verzeild in depressie, angststoornis of zelfisolatie. Voor al die klachten is er een even groot aanbod aan remedies. Zijn we met ons allen gewoonweg vergeten hoe gelukkig te zijn met wie we zijn, wat we hebben en wat we doen? Of ligt het probleem ergens anders? Is er nog hoop voor ons? De Levensgenieter springt voor jullie in de bres en gaat op zoek naar een beter leven. Geluksvogeltjes.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Of een woord dat je altijd uit een andere taal gebruikt, zonder überhaupt te bedenken of het ook in onze taal bestaat. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties weer te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een vreemd woord, eentje waar de grappigste verhalen achter schuilgaan, een onvertaalbaar woord met een lading van betekenis of uitdrukking waarvan de herkomst al tijden niet meer duidelijk is. Deze editie het begrip ‘godzjumenas’.

Universiteit Antwerpen kent een rijke geschiedenis die sterk is beïnvloed door de jezuïeten. Ook vandaag laten de jezuïeten hun invloed gelden binnen onze universiteit. Maar wie of wat zijn de jezuïeten en hoe zijn ze binnen de muren van de universiteit terecht gekomen? In een reeks artikels zoekt dwars naar antwoorden op deze vragen. In het vorige deel ontdekten we met filosoof en historicus Dr. Ludo Abicht de jezuïetengeschiedenis van de stad Antwerpen. In dit deel gaan we dieper in op de onderwijsvisie van de Sociëteit van Jesus en de stempel die ze gedrukt heeft op de UAntwerpen. dwars interviewde hiervoor niemand minder dan professor-emeritus en onderwijsdeskundige Luc Braeckmans die tevens ook oud-directeur is van het Universitair Centrum Sint-Ignatius Antwerpen (UCSIA).