Marlena Tokarska (backpage)
in de navel van het universum ontplooit zich
een droom donker en vochtig als een baarmoeder
dit noem ik mijn antilichaam
fluctuerend tussen latent en ontvlambaar
balanceer ik het gewicht van afgeworpen
vruchten tussen mijn stroeve bekken
(erdoorheen weerklinkt een wiegende mantra
ik voel dus ik ben mijn lichaam)
feilloze cycli keerden zich tegen mij
het verzet opgeëist en ik ben plooibaar
maak van elke zandkorrel een parel
ik besta enkel buiten mezelf waar
het parelmoer wordt afgesleten door
steriele objecten en de anticonceptiepil
(de meest gelezen vrouwenliteratuur zijn bijsluiters
met de oppervlakte van een dekbedhoes)
mijn lichaam zal altijd te krap blijken er kan
altijd iets worden gemist maar nooit toegevoegd
een pijn die voor altijd naamloos zal blijven
- Login om te reageren