Wanneer de laatste weken van het eerste semester ingaan, verheug ik mij op de eindejaarsperiode. Voor een goed begrip: ik ben eerder een koele minnaar van de kerstdagen. Mijn kleerkast weert rendiertruien, ik loop met een grote boog rond wintermarkten en kersthits hebben hetzelfde effect op mijn gehoor als nagels op een krijtbord. Het jaareinde deugt slechts om één reden: de lijstjes met de beste albums van de afgelopen twaalf maanden.

Met een grote portie motivatie en goede moed begin ik aan het tweede semester van het academiejaar. De wallen van de afgelopen examenperiode zijn ondertussen bijna verdwenen na een welverdiende lesvrije week. De nachtmerries over naakt aankomen bij een examen zijn eindelijk in frequentie verminderd. Omdat ik dit jaar besloten heb om een goede student te zijn, zet ik alvast mijn computer aan om mijn eerste lessen voor te bereiden. Niets kan mijn gemoedstoestand dempen. Totdat ik mijn studentenmail openklik en die gevreesde onderwerpslijn verschijnt: “Evalueer je docenten”.

De pastor en het bier, er is geen duo dat meer onafscheidelijk is. Als pastorale superheld schrijft Gert Van Langendonck ons met zijn geestelijk vernuft op weg naar de beste smaken in het bierlandschap. Prosit!

Zes jaar geleden maakte ik een psychose mee. Een ervaring die me leerde dat er toen, maar ook de dag van vandaag, een taboe rond het onderwerp heerst. Mensen lijken vaak niet te weten wat een psychose inhoudt, waardoor een tekort aan kennis en bijgevolg ook een tekort aan begrip ontstaat. In dit artikel ga ik aan de slag om een stuk van dat tekort te verhelpen. Ik geef jullie een kijkje in mijn hoofd, waarbij ik door het delen van mijn persoonlijke ervaringen meer inzicht in de ervaring en het herstelproces kan geven. Ik wordt daarin bijgestaan door psychose-expert Stijn Vanheule, hoogleraar Klinische Psycholgie en Psychoanalyse verbonden aan UGent.

Films worden quasi altijd gemaakt met de beste intenties. Toch zijn die soms niet voldoende om tot een behoorlijk resultaat te leiden. Men denkt dan spontaan aan The Room van Tommy Wiseau, maar voor het doel van dit artikel worden hier enkele minder bekende, hilarisch slechte films in de schijnwerper gezet.