Het gebeurt maar zelden dat een journaal mijn wereldbeeld grondig door elkaar schudt. Dat komt natuurlijk door een jarenlange conditionering vanwege dat journaal die ervoor gezorgd heeft dat hongernegers geen snaar meer raken en burgeroorlogen met het ontbijt verteerd kunnen worden. De ontdekking van water op Mars is geen giant leap meer, gewoon een zoveelste verwacht stapje verder. Nee hoor, het journaal van zeven doet me doorgaans nogal weinig.

Het klassieke tafelgesprek. Wij aan de ene kant, zij aan de andere. De interviewer en de fotografe, tegenover de geïnterviewden, ook met z’n tweeën dit keer. Ertussen een tafel in hout en een hoop vragen over diversiteit en gelijkenis. Op die tafel een witte wijn en een bolleke aan onze zijde, een Ice Tea en een Looza bij de ondervraagden. Kenmerkend. Gesprekspartners zijn Saïd El Majdoub en Karima Arektoute, bezielers van Student Focus, de reden van ons samenzijn. Student Focus is een studentenclub voor allochtonen, met dat verschil dat het eigenlijk geen studentenclub is, en zich ook niet uitsluitend op allochtonen richt.

Lijdt u er ook onder dat uw leven geen hoger doel dient? Zou u iets willen verwezenlijken dat de vaart der volkeren een stevige zwengel geeft? Niets is makkelijker op te lossen dan dat. U vult een formulier van de dienst ‘Anatomie van de Mens en Embryologie’ in. Lang hoeft dat niet te duren, zich inschrijven aan de universiteit, om maar een voorbeeld te noemen, is beduidend ingewikkelder.

Geëscorteerd door een politieman, van kop tot teen in uniform, inclusief kogelvrije vest en pistool, worden we het bureau ingeleid. Voor een gezellige babbel met blauw. En ja hoor, de bureaus staan keurig bij elkaar in één ruimte, zoals in Flikken. Tot zover de realiteit van politieseries. Politiewerk is ook papierwerk, is meer dan één opdracht per week en jammer genoeg wordt niet alles opgelost …