In 2006 worden een 2000-tal studenten en een 300 à 350 personeelsleden uit het rustieke, landelijke Wilrijk geschopt om schoorvoetend terug te keren naar de bruisende, altijd levendige stad. Tweeduizenddriehonderdvijftig academici… Hoe gaat de stad hierop reageren? Zal ze deze indringers wel aanvaarden? Of spuwt ze de Wilrijkse studenten uit, terug naar de minder geciviliseerde wereld?

Laatst was Jan Mulder op TV, Sportweek-end. De oud-voetballer tracht tegenwoordig op poëtische wijze het zwarte gat na de voetbalcarrière op te vullen, al schrijvend dus. En dat doet-ie nog goed ook! Mulder zei rake dingen… Ongetwijfeld zou hij een schitterend trainer zijn, maar aan het hele Pro Licence-circus doet hij niet mee.

Het lijkt wel alsof ze zich in Antwerpen voorbereiden op een nog groter proces dan dat van Dutroux. Misschien zal de raadszaal van het nieuwe justitiepaleis zelfs groot genoeg zijn om het proces te houden van de Visa-affaire. Dan mogen de beklaagden natuurlijk niet voor 1 juli 2005 voor het gerecht gebracht worden. Vroeger gaan de 162,8 miljoen euro immers nog niet geïnvesteerd zijn. Nu is het maar te hopen dat de celwagens de kelder in kunnen, dat er voldoende ruimte voor de tram is om te draaien en dat de archiefruimte zal volstaan. Digitale verwerking jongens? Hallo?

Het jaar 2003 zal in de geschiedenis van de Universiteit Antwerpen voorgoed geboekstaafd staan als het Jaar van de Grote Veranderingen: UFSIA, UIA en RUCA gingen op in de grote UA. Maar naast deze ene mijlpaal in de Antwerpse geschiedenis werd er op een zonnige dinsdag in oktober ook nog, bij een glas goede wijn of dito sinaasappelsap, een gloednieuwe masteropleiding, met de welluidende naam ‘Filmstudies en Beeldcultuur,’ boven de doopvont gehouden.

Patrick Janssens behoeft nauwelijks introductie. Van opleiding socioloog (UA) maakte hij een tussenstop in de wereld van de marketing alvorens in de politiek te belanden. Als partijvoorzitter vond hij voor Sp.a de tweede adem, als Antwerps burgemeester bracht hij kalmte na de visa-storm. Een gesprek.

Toen in 1902 de filmtent van Wilhelm Krüger op de Sinksenfoor afbrandde, ontving de brave, ongeletterde foorkramer 500 frank uit de milde hand van het Antwerps stadsbestuur: de ouverture van de bewogen, beeldrijke geschiedenis van de Antwerpse cinema’s. Krüger bleef niet bij de pakken zitten; op 29 november 1907 werd Cinema Theater Krüger op de De Keyserlei ingehuldigd. Het was de eerste echte bioscoop van ’t Stad en van het Krüger-imperium. In de volgende decennia kwamen er tal van variététheaters en cinema’s bij, zodat het in 1949 luidde dat ‘Antwerpen relatief gezien het grootste aantal bioscopen ter wereld had!’ Onze Scheldestad heeft zijn cinefiele bewoners dus wel degelijk ooit meer te bieden gehad dan twee megalomane complexen en een lieflijke kwaliteitscinema.