Jau prabėgo daugiau nei mėnesis, kaip aš gyvenu bei mokausi Belgijoje, Antverpeno universitete. Atvykau čia tęsti savo studijų pagal Socrates/Erasmus mainų programą. Kai tenka prisistatyti, iš kur esu atvykusi, daugelis pasijunta suglumę, nes nieko nėra girdėję apie tokį kraštą ir net neįsivaizduoja, kurioj žemes pusėj jis yra. Todėl norėčiau Jums trumpai papasakoti apie savo gimtinę.

Rob Verreyken is Antwerps gemeenteraadslid en medewerker van de Vlaams Blok-fractie in het Vlaams parlement. Tegen een achtergrond van zwarte zondag-perikelen, KVHV-zangfeesten en verhitte contestatie studeerde hij rechten aan de UA. Als lid van de Nationalistische Studentenvereniging en studentenreporter voor ’t Pallieterke debatteerde de man zich ongetwijfeld te pletter met zijn klasgenootjes Filip Heylen (CD&V), Ann Coolsaet (VLD) en Fauzaya Talhaoui (Groen!). We vonden Verreyken in zijn Borgerhoutse residentie, waar hij ons o.a. inlichtte over de nieuwe paden die zijn partij zou willen bewandelen.

Vanaf heden wederom in uw maandblad: de glorie van Antwerpen. Een bloemlezing van haar meest heroïsche en tot de verbeelding sprekende verhalen en vertellingen. Laten we beginnen waar dat hoort: bij het begin. Het ontstaan van Antwerpen door de pen van Floris Prims, voormalig stadsarchivaris.

Het leven is de vulling van een potlood, waarvan de atomen ietwat steviger aan elkaar hangen. Het leven is de volle 10 waard op de hardheidsschaal van Mohs. Daar moeten die afstammelingen van de arme Zuid-Afrikaanse boeren, De Beers genaamd, ongetwijfeld van overtuigd zijn. De naam van het wereldwijd grootste diamantconcern is immers het enige wat de nakomelingen rest sinds ene Cecil Roots ging lopen met de eigenlijke business.

Een stad zonder cafés is geen stad. Het is een lege huls van beton en staal zonder ziel, een plek waar mensen gaan om droomloos te slapen. Een Café geeft een verzameling huizen en flats een epicentrum. Het zijn ontmoetingsplaatsen; vriendschappen ontstaan er, gedijen er en vergaan er soms zelfs. Cafés zijn net zo noodzakelijk als dure culturele instellingen. Waar zou je anders na de film of de tentoonstelling naartoe moeten om nog eens goed na te kaarten?