In het historische centrum van Antwerpen, op nog geen vijfhonderd meter van de universiteitscampus Mutsaard, het hoofdkwartier van de opleiding Conservatie-Restauratie, vind je de majestueuze gotische Sint-Jacobskerk. Die herbergt een van de grootste culturele schatten van Antwerpen: de Rubenskapel, de laatste rustplaats van de beroemde Vlaamse barokkunstenaar Peter Paul Rubens. De kapel ondergaat momenteel een intensieve restauratie die haar oorspronkelijke glorie belooft te herstellen. Restauratie is een noodzakelijk, maar vaak een onopvallend onderdeel van historisch behoud en een aspect dat niet vaak genoeg belicht wordt. Deze herstellingswerken brengen daar verandering in door de aandacht op het vak zelf te vestigen. 

Begin september stond ik weer vol verwachting aan te schuiven om haar voor de derde keer live te horen: Paris Paloma. Als iets kleinere artiest heeft ze een loyale groep fans opgebouwd, die allemaal wel eens recht in het hart geraakt zijn door haar muziek. Haar werk vormt een etherische balans tussen teder en episch, met een geluid dat zijn origine vindt in de folk- en indiemuziek. Iedereen die ooit een blik op haar teksten heeft geworpen kan er alvast ook mee akkoord gaan dat Paris Paloma niet enkel zangeres en muzikant is, maar ook een poëet van hoge klasse. 

Soms kan kunst bevreemdend werken. Meer dan eens kunnen we ons afvragen wat een kunstwerk nu eigenlijk is, wat het moet voorstellen en of het zelfs kunst is. Welk verhaal moeten we erin lezen? De campussen van UAntwerpen staan vol kunstwerken, maar of er veel studenten zijn die ze goed bekijken valt te betwijfelen. dwars vliegt erin en belooft je dat vijf minuten eerder opstaan om de pareltjes op de universiteit toch eens goed te bekijken, helemaal de moeite waard is.

Een nieuwe hoofdrolspeler betreedt het toneel van ons studentenlandschap. Hij wordt de nieuwe overkoepelende studentenvereniging voor de buitencampussen. dwars sprak met Mirte De Kuyer en Kaat Verhagen, de regisseurs en bestuurders van deze nieuwe club. Lange tijd vervulde ASK-Stuwer, voluit Antwerps Studentenkorps-Studentenwerking, de rol van overkoepelende vereniging. Spanningen binnen en buiten de club leidden er uiteindelijk toe dat het doek viel. Het nieuws haalde zelfs minder studentikoze nieuwsmedia zoals HLN en VRT. 

Waar is de Studentenraad zoal mee bezig? Het roze logo verschijnt te pas en te onpas in de mailbox, maar wat doet ze naast mailen? Op welke manieren beïnvloedt ze het dagelijks leven van de student? Om daarachter te komen neust dwars in de projecten van de Studentenraad. Deze editie zit ik samen met coördinator Sociale Zaken Julie Stockmans om het te hebben over het mentaal welzijn van studenten aan UAntwerpen. 

Ik was gisteren op een TD. Wacht, het is niet de bedoeling dat mijn verhaal, mijn boodschap voor de wereld, onnavolgbaar wordt. Mijn eerste solo-editoriaal en ik weet eigenlijk nu al niet meer waarover ik het wil hebben. Oh ja, ik had het over een TD. Tijdens de fietstocht, ook wel de heenweg naar de TD, dacht ik aan iets: ik dacht aan dit wat je nu leest. Wat wordt de boodschap? Ik kan schrijven over het (studenten)leven en de problemen die daarbij horen. Over de knip, die menig eerstejaars de stuipen op het lijf jaagt (pagina’s 4-6 vertellen je er alles over). Of over onderzoek, innovatie, valorisatie of duurzaamheid (lees pagina 9, voor alles over duurzaamheid op kot). Ik wil anekdotisch de dwarslezer – jij, dus – meenemen en plotseling een denkpatroondoorbrekende en hopelijk niet-cliché boodschap meegeven.