DE SALI HERREZEN

Aan het begin van het academiejaar 2023-2024 kondigde De Sali aan dat ze de deuren moesten sluiten, tot groot verdriet van verenigingen en studenten bij wie dit geliefde café zo nauw aan het hart lag. Twee jaar lang stond het pand leeg; dit terwijl er af en toe geruchten opdoken over een heropening, maar de deur bleef dicht. Tot de 22-jarige Ilias Ailincai, van Grieks-Roemeense afkomst, besloot het café nieuw leven in te blazen. Hij baat het nu uit met de hulp van zijn vader, die vaak achter de toog staat, en zijn moeder, die het café voorzag van de seizoensgebonden halloweenversieringen. Bij het binnengaan van het café valt de warme, gemoedelijke sfeer op. Ook de geur van pas geverfde muren hangt nog in de lucht.
 

van droom naar werkelijkheid

Ilias werkt voltijds bij Proximus maar zocht een manier om extra inkomsten te genereren. Zo ontstond het idee om een café uit te baten. Zijn motivatie? “Mijn vader werkte vijf jaar als slager, maar door knieproblemen kan hij dat intensief werk niet meer doen. Hij is een ware workaholic: als hij niet werkt, wordt hij ziek”, lacht Ilias. “Ik wilde hem mentaal helpen en zocht iets waar hij zich mee kon bezighouden.” Zijn ouders hadden vroeger enkele zaken in Griekenland, dus ondernemen is hem niet vreemd. Hij spreekt ook over de zoektocht naar de locatie van een café: “We hadden veel opties: Mol, Wijnegem of zelfs Putte, maar we wilden geen doorsnee 60-plusserscafé zijn.” Ilias zag zichzelf niet elke dag in het gezelschap van 60-plussers en wilde liever ook een jonger publiek trekken. Uiteindelijk kruiste De Salamander zijn pad. “Toen ik nog studeerde, fietste ik hier vaak voorbij en zag ik het tehuurbordje hangen. We waren toch op zoek naar een pand en ik heb dan meteen gebeld. Twee dagen later kreeg ik een rondleiding en drie weken daarna had ik beslist: dit wordt het.” Na een intensieve verbouwing van drie weken – met hulp van zijn vader, een verse laag verf en een nieuwe naambanner – was De Sali klaar voor haar tweede leven. In totaal duurde het dus net geen 6 weken van de ontdekking van De Salamander door Ilias tot de opening van wat nu het nieuwe café is. Trots is een understatement: “Van brainstorm tot realiteit, dat moment waarop je denkt: wow, ik heb dit echt gedaan.” Ilias is dankbaar voor de hulp en kennis van zijn vader, ook al verschilt de cafécultuur tussen Griekenland en België. “Ik heb nog veel te leren: ik ben nog maar 22 en het gaat nog lang duren voordat ik zijn leeftijd ben”, lacht Ilias terwijl hij naar zijn vader wijst.
 

geen stamcafé, maar een café voor iedereen

Ilias benadrukt dat hij van De Sali geen typisch stamcafé wil maken, maar liever een plek voor een breder publiek. “Ik wil geen stamcafé zijn, maar ik sta zeker open voor samenwerkingen met studentenverenigingen”, beduidt Ilias. “Zolang je respectvol bent voor mij en mijn café, komen we gegarandeerd goed overeen.” Het wordt geen danscafé meer, wel een gezellige ontmoetingsplek waar iedereen op elk moment van de dag terecht kan. De deuren gaan al open om tien uur ‘s ochtends en sluiten pas om drie uur ‘s nachts. Binnenkort kunnen bezoekers er zelfs terecht voor een warme koffiekoek bij hun koffie. Toch blijft de band met studenten belangrijk. “Ik wil dat het weer wordt zoals vroeger: gezellig in grote groep op café gaan”, zegt Ilias. Om niet enkel studenten maar ook andere bezoekers te trekken, werkt hij samen met een eventplanner. “Ook al zijn we geen studentencafé meer, we willen wel evenementen voor zowel studenten als niet-studenten organiseren. Denk aan pooltoernooien of dj’s inhuren om livemuziek te voorzien.” Hij wil ook dat het toegankelijk blijft voor iedereen, bijvoorbeeld door een lage of zelfs geen inkomstprijs te vragen bij evenementen. Tenslotte stelt hij ook voor dat zowel het café als de bovenverdieping – waar de pooltafels en een dartbord staan – afgehuurd kunnen worden voor verjaardagen of andere vieringen.
 

wat met de toekomst?

Hij kijkt met vertrouwen naar de toekomst. “Momenteel ben ik uitbater, maar ik hoop dat ik het pand op een dag kan kopen. Dan kan ik het volledig renoveren en uitbreiden”, vertelt hij. Ook op korte termijn heeft hij nog plannen: een neonbord met het logo van De Salamander, of misschien een graffiti-artiest inhuren die een glow in the dark-tekening op de deur maakt. “Ik ben niet zo naïef om te denken dat ik meteen een vol café ga hebben”, zegt Ilias nuchter. “Maar ik hoop dat ik snel meer mensen mag verwelkomen, en ook de oude vaste klanten zijn meer dan welkom bij mij.” Voor Ilias draait succes niet om geluk, maar om doorzettingsvermogen. “Het is echt zot om te zien dat, als je echt iets wilt, je het ook kan bereiken. Mensen zeggen vaak dat het geluk is, maar ik vind dat je geluk zelf moet creëren. Als je nooit op de deur klopt, zal niemand ze voor je opendoen.”