Het voordeel aan een tweede lockdown is dat mensen, hoewel ze zich tegen beter weten in opnieuw laten verrassen, zich aan een veel hoger tempo aanpassen dan toen we de eerste keer onwetend in ons kot opgesloten zaten. Uit de vruchtbare bodem van het nietsdoen ontsproten dit najaar al snel websites, Facebookpagina’s, Instagramaccounts, virtuele rondleidingen … om het culturele leven van de thuisblijver zo goed mogelijk op te fleuren. Ziehier vijf vormen van cultuur met telkens drie initiatieven waarvoor we het huis niet moeten verlaten. 

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie het begrip ‘jouissance’. 

De pastor en het bier, er is geen duo dat meer onafscheidelijk is. Als pastorale superheld schrijft Gert Van Langendonck ons met zijn geestelijk vernuft op weg naar de beste smaken in het bierlandschap. Prosit!

UAntwerpen heeft met de Leerstoel Club Brugge een unieke onderzoekssamenwerking in huis, misschien zelfs een Europese primeur. Steve Nuyts, doctoraatsonderzoeker, maar ook voormalig profvoetballer bij onder andere Geel en Lierse SK, is intussen al een jaar onderweg. Steve nam plaats aan de virtuele tafel, zodat ik hem het hemd van het lijf kon vragen over de ontwikkelingen van zijn onderzoek. 

Het is altijd beleefd je even voor te stellen in het geval dat je je voor het eerst tot een publiek richt. Ik ben Matthias Vangenechten, heb geen podcast en mijn hobby’s zijn privé. Daarnaast zal ik snel bekendheid verwerven als hoofdpersonage in de rubriek tweedecarrièrestudent, een reeks columns in het u wellicht om legitieme redenen bekende studentenblad dwars. De rubrieknaam verwijst naar een proces dat zich in drie fasen voltrok.  

We zitten erdoor, heb ik gehoord. De burn-out loert om de hoek en de brandweer werkt vandaag van thuis uit. Vol goede moed plan ik de opkomende zenuwinzinking in als studiepauze; ik heb eens gelezen dat pauzes erg belangrijk zijn om productief te blijven. Gelukkig ben ik nog maar een twintiger, bezweert de boomerpopulatie van Facebook me, en weet ik nog niet wat het is om écht moe te zijn. Misschien de pauze toch maar schrappen? 

Een mythologisch genootschap roept beelden op van witte zuilen, tempels en toga’s, een oubollig toneel voor ouderwetse verhalen, maar Hippocrene doet daar toch niet helemaal aan mee. Het Mythologisch Genootschap wil academische kennis over mythologie, antieke culten en rituelen toegankelijk maken voor een breed publiek en zo mensen ertoe aanzetten om zelf op onderzoek uit te gaan. Leonard Adriaen, oprichter en voorzitter van Hippocrene, rondt momenteel zijn opleiding Cultuurmanagement af aan UAntwerpen, na een Master Geschiedenis behaald te hebben aan UGent. Mythologie vormt zijn passie, een die hij graag met andere mensen wilde beleven. Zo gezegd, zo gedaan. 

We bevinden ons in de jaren ’80, de jaren van de punk en het nihilisme. Een student Politieke & Sociale Wetenschappen en een studente Geschiedenis beginnen aan hun studententijd, om zo het werkveld van hun dromen in te stappen. Hun studentenleven bestaat niet uit cantussen of feesten tot in de vroege uurtjes, maar uit nachtelijke uitstappen naar theater-, dans- en muziekhuizen – telkens met de gebruikelijke nabespreking bij een frisse pint. Ze kennen elkaar niet en kunnen tegelijk niet zonder elkaar. dwars bracht hen samen voor een openhartig gesprek over de leidraad in hun leven: cultuur.

Kunstenaar of topsporter, bejaarde of ondernemer, geen enkele soort ontspringt de dans. Je wordt op een dag wakker met de intense drang om je aan Universiteit Antwerpen in te schrijven. Het gevolg: zo veel vreemde vogels dat het uitzonderlijk wordt om normaal te zijn. Elke maand zetten wij een bijzondere student in de kijker.