Het is een droevig jaar voor Erasmusstudenten. De wereldkaart lijkt al maanden een rood-geel lappendeken en vliegtuigen blijven aan de grond genageld. De ene student stelt zijn buitenlandse avontuur uit tot het volgende academiejaar, de ander trekt de wijde wereld in vanachter het scherm op zijn zolderkamer. Toch zijn er ook studenten die, ondanks de omstandigheden, de heikele reis naar Antwerpen waagden. Maar hoe integreer je op een anderhalvemeterunief? We spraken met twee buitenlandse studenten die afgelopen september UAntwerpen trotseerden.

Als je aan een universiteit denkt, denk je in de eerste plaats aan onderwijs en onderzoek, maar de missie van onze universiteit is breder dan dat. Zo ondersteunt ze onder andere ook maatschappelijke dienstverlening. Met dat doel werd 25 jaar geleden Universitaire Stichting voor Armoedebestrijding, ofwel USAB opgericht. Naar aanleiding van dat jubileum sprak dwars met oprichter Paul Eylenbosch.

Vandaag zitten we opnieuw in volle lockdown. Als geaffecteerde persoon met lichte opleidingsmisvorming als student Sociale Wetenschappen let ik in deze tijd van vergrote monotonie op parallellen met de eerste maatschappijsluiting. Een constante die ik denk te hebben gevonden is dat, nu het geduld en de vooruitzichten van menig burger beginnen te minderen, er ergens een automatische reflex opspeelt om zondebokken te zoeken. Daarbovenop lijkt de noodzaak op te spelen om gevoelsmatige kritiek te leveren. Ook ik ben hieraan schuldig zoals u spoedig zult merken.

Ieder jaar organiseert Lingua, de departementsclub van Taal- en Letterkunde & Wijsbegeerte, haar befaamde cultinaire avond. Met optredens van getalenteerde vrijwilligers en dessertjes tijdens de pauze is het de ideale combinatie van cultureel en culinair genot. Maar ook hier gooide corona roet in het nagerecht. Wat normaal gezien een gezellige samenkomst is van Linguanen en andere cultuurliefhebbers, werd nu een online evenement. Het leek op het eerste zicht heel wat minder sfeervol dan de gewoonlijke samenkomst. Toch was het de moeite waard en dwars was zowel op het virtuele podium als in het publiek aanwezig. 

dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Uitzonderlijk hanteert dwars deze keer geen fileermes maar een gekarteld taartmes om chocolade te maken van theaterstuk De Kersenvla van gezelschap Abbatoir Fermé.

Op zoek naar leestips, leesplekken of literaire activiteiten in het Antwerpse of zin om jouw eigen ervaringen te delen? Dan kan je sinds april terecht op de website van Antwerpen Leest, de Antwerpse lezerscommunity ondersteund door de eigen Stadslezers. Wie zijn ze, wat doen ze en wat drijft hen? dwars ging in gesprek met de bezielster van het project. 

Niels Braeckmans (21) is een opkomend artiest, pianoleraar, student aan het conservatorium van Gent en nog veel meer. In maart 2020 lanceerde zijn band, Trapped Ants, zijn eerste EP: Rising Down. De volgende plaat verschijnt hopelijk in de lente van volgend jaar. Er wordt nog niets strikt vastgelegd, want zolang corona onze levens domineert, bestaat er geen zekerheid voor beginnende bands. In dit interview vertelt Niels over zijn muzikale carrière en hoe hij die tijdens deze uitzonderlijke periode verder probeert uit te bouwen.  

Soms kan kunst bevreemdend werken. Meer dan eens kunnen we ons afvragen wat een kunstwerk nu eigenlijk is, wat het moet voorstellen en of het zelfs kunst is. Welk verhaal moeten we erin lezen? De campussen van UAntwerpen staan vol kunstwerken, maar of er veel studenten zijn die ze goed bekijken valt te betwijfelen. dwars vliegt er echter in en belooft je dat vijf minuten eerder opstaan om de pareltjes op de universiteit toch eens goed te bekijken, helemaal de moeite waard is. 

Yoghurt die een dag over de houdbaarheidsdatum is, een bruine banaan die je met volle overtuiging kocht om deze week toch eens gezonder te eten en de harige tomaat wiens haardos Elvis zou benijden. De kans dat je die producten zonder erbij na te denken in de vuilnisbak gooit is groot en daar ben je niet alleen in. Elk jaar gooien Belgen zo een 3,8 miljoen ton aan voedsel weg. Dat komt neer op 345 kilogram per persoon. De afgelopen jaren is er een groeiend bewustzijn rond voedselverspilling ontstaan en bijgevolg veel initiatieven die de nadruk leggen op het voorkomen ervan. Apps, webwinkels, hashtags — ze komen allemaal aan de beurt.