Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie buigen we ons over matineus. 

To hate or not to hate? Niemand vroeg het, maar het antwoord is meestal van wel. Het is niet omdat ik maandelijks dit hekelschrift neerpen dat ik daarom ook een hater ben. In wezen ben ik de meest optimistische persoon binnen de redactie – alleen zet ik die versie van mezelf even aan de kant wanneer het nodig is. Het is namelijk beter om je frustraties te uiten dan om ze op te kroppen. 

Donderdag 22 december 2023, het is een dag die ik niet snel zal vergeten. Tussen het zuipen door zocht ik verlichting in een goede kaaskroket. Net daar, terwijl ik er niet op voorbereid was, brak mijn hart in tweeën. Tussen mij en mijn geliefkoosde kaaskroketten in de vitrine hing een papier dat mij het trieste nieuws aankondigde: dit zouden mijn laatste kaaskroketten van De Jean worden. De grote vragen van de mensheid: Is er een leven na de dood? Is er een studentenleven na De Jean?

Dit artikel is voor alle Swifties die ‘s ochtends vroeg een wekker hebben gezet om zo snel mogelijk naar The Tortured Poets Department te luisteren. Wij mede-Swifties hebben allemaal vijf nummers opgelijst die wij respectievelijk de beste tracks vinden, en dat was geen sinecure. Toch offerden we ons op voor die taak en voorzagen we zelfs schriftelijke toelichting. Oh ja, voor alle non-Swifties die kunnen lezen; probeer het eens, misschien leer je eens iets nieuws!

In het hedendaagse Hollywood, waarin spektakelgerichte epen en blockbusters de norm zijn, bestaan er nog maar weinig ‘auteurs’, filmmakers met een eigen unieke en herkenbare filmstijl. Als we de geschiedenis in duiken, kennen we zo onder andere Orson Welles, Akira Kurosawa en, van eigen bodem, Chantal Akerman. Vandaag de dag vallen vooral de kleurrijke postkaartjes van Wes Anderson op.