Laatst zag ik op Blackboard plots de aankondiging dat we een nieuw mailsysteem hebben. Vol verwachting ging ik kijken op de website waar een veelkleurig logo van Microsoft Exchange mij begroette. Nu moet je weten dat ik niet de beste ervaringen heb met Exchange. Mijn internetprovider gebruikte die software vroeger naar het schijnt ook en net in die periode zijn heel wat van mijn mails spoorloos verdwenen. Maar goed, iedereen verdient een kans dus ik logde in. Althans, dat probeerde ik: kennelijk was het systeem nog niet klaar. Een paar weken later ging het plots wel en wat ik te zien kreeg riep heel wat vragen op. Een bontgekleurde website begroette mij met een structuur die me spontaan deed denken aan Outlook.

Erasmus Orgasmus, een primeur wat de overeenstemming tussen de werktitel en de afbeelding op de affiche van het evenement betreft. De trekvogels die in het Antwerpse hun nest bouwen voor één of twee semesters doen overduidelijk niet enkel in mei hun Engelstalige ei ontspringen. Niets dan appreciatie voor dit uitnodigend gebaar, maar eieren pellen heeft zo wel zijn hardgekookte kanten.

Het is hartverwarmend en bespottelijk tegelijk. De UA mengt zich in de debatten, werpt zelfs haar – volgens zichzelf niet eens meer zo geringe – gewicht in de schaal om vanaf binnenkort islamopleidingen in haar aula's aan te bieden. Een verse lichting imams en islamleerkrachten, geschoold op de banken van de enige actief-pluralistische universiteit van een katholiek land, het is een nobele en progressieve eerste stap in de richting van al wie principieel en zonder nadenken neen zegt tegen zaken als migrantenstemrecht en toetreding van Turkije tot de Unie. Het is hartverwarmend en lovenswaardig; het pak van lef en durf zit de jonge universiteit als gegoten, zo lijkt.

Soms heb je gewoon pech: je komt net van een moeilijk examen en moet wachten op een warm perron. Dan trek je toch gewoon je jas uit en zwaai je hem ostentatief de lucht in? Dat deed een student in Ninove, zonder te beseffen dat zijn omhooggeworpen kledij wel eens kon blijven hangen aan bovenleidingen van de trein. De treinverbinding door net dat station is een bijzonder drukke goederenlijn die door de student ongeveer een uur vertraging opliep. De eigenaar van de jas mag dan ook altijd contact opnemen met de NMBS afdeling verloren voorwerpen, mits een riante schadevergoeding.

Af en toe mag er eens nostalgisch teruggeblikt worden op zaken die ons verleden mee kleur hebben gegeven. Dingen die voor opschudding zorgden. Kortom, de mensen bezig hielden. Vrije radio bijvoorbeeld. Niks vergane glorie, eeuwige charme en luistergetrouw publiek. Deel van het collectief geheugen. Menig openbaar of commercieel zender wordt hier het nakijken gegeven. Eén vraag steekt echter de kop op: Blijven we strijden voor diversiteit, of wordt ook het Vlaamse radiolandschap een grote eeheidsworst?