Ik kom aan op een plaats waar kapotte dingen naartoe gaan voor tóch nog een leven, het paradijs dus. Ik hap naar adem en besluit hier ook te komen wonen als ik kapot ben. Mineralnye Vodye is een soort Centre Pompidou, maar dan in het echt. Je kan het mechaniek van de samenleving op straat zien: je kan een maaltijd kopen, oorlogsmedailles of tractoronderdelen, een vrouw of een revolver. Overal bladdert de verf af en komt de kleur aan de oppervlakte, overal rommel en industrieel schroot, overal Coca-Cola. s’Avonds vertoont het ganse stadje zich in het rustige pretpark, de vrolijke sensualiteit heerst er tot laat in de nacht.

Het is weer zover. Het academiejaar 2004-2005 is volop bezig. Ook dwars gaat er met vernieuwde krachten tegenaan. Het eerste resultaat daarvan heb je nu in handen. Midden in dit nummer vind je onze uitneembare kalender voor het eerste semester, met een immense verzameling data uit het studentenleven en de Antwerpse culturele scène. We contacteerden vrijwel iedere studentenclub aan de UA, en zochten de data op van een rijke selectie culturele voorstellingen waarvoor de cultuurcheques gelden.

Ik, studente in Antwerpen, een multiculturele stad, quasi dagelijks in contact met andere culturen, andere godsdiensten en andere nationaliteiten. Ik, lid van tv-kijkend Vlaanderen, quasi dagdagelijks geconfronteerd met beelden van ’de andere wereld’. Ik, vrouw van de westerse wereld, klaar om een stapje te zetten in de niet-westerse wereld.