Een heel jaar lang en nog veel langer zal Antwerpen in de hele wereld te boek staan als een literair paradijs waar, oprecht en eerbiedwaardig, een stroom van woorden doorheen bruist. Althans, dat is het meeslepende verhaal dat A(ntwerp)B(ook)C(a pital)2004 en zijn artistiek coördinator Michaël Vandebril willen schrijven. Vormt een stad zonder boekhandels echter niet eerder het decor voor een troosteloze tragikomedie? Een hoopvolle optekening van de stand van het boek in Vlaanderen en een catalogus van de inspirerende hoofdstukken die ons te wachten staan.

In vorige edities heb ik meermaals de laksheid van studenten gehekeld, en me kwaad gemaakt in de onverschillige houding ten aanzien van universiteit en medestudenten. Studenten zijn van te weinig op de hoogte omdat ze van te weinig op de hoogte willen zijn, zoiets. Vandaag is een mooie meidag en tijd om met die traditie te breken. Er bestaan nog studenten, sire, en wat voor. Studentenvertegenwoordigers heten we hen vandaag, en ze zouden als bedreigde diersoort erkend moeten worden.

Elk jaar doen rond deze periode de wildste geruchten de ronde over examens en dan vooral over de professoren die ze afnemen. dwars ging op zoek naar de leukste, gekste en vooral grofste verhalen uit onze verschillende faculteiten. Voor we erin vliegen een belangrijke tip voor studenten op de Stadscampus: in de grote aula in de kelder van de Rodestraat komt van de trappen stuiken op je examen echt niet goed over.

Feestvreugde alom op Belgische markten en pleinen tijdens de nacht van 30 april op 1 mei. Zelf kon ik de slaap maar niet vatten door de oorverdovende explosies van het Bengaals vuur en het vreugdevol dronkemansgelal in de straten van Antwerpen. We roepen onze tien nieuwe vrienden met de borst vooruit halt toe om hen met welluidende stem te begroeten: Ahoi scheepsmakkers, uiteindelijk toch mee op de boot gesprongen. Fantastisch nieuws! En de ironie dat ex-communistische landen juist op 1 mei toetreden laten we maar even in de marge van dit feestgedruis.
Even kijken wat vanaf nu zoal op talrijke diplomatenbals en walking diners voorgeschoteld zal worden. Wat volgt is een kortzichtige blik op onze verruimde menukaart.

Het einde van het eerste ééngemaakte academiejaar nadert en dan moet de UA haar bestaan nog eens van zoveel mogelijk daken schreeuwen. En laat de traditie van eredoctoraten daar nu het geknipte middel, de perfecte misthoorn zeg maar, voor zijn. Bij eredoctoraten komt het er immers vooral op aan de langste te hebben en die ook het duidelijkst te laten zien. En dan dingt de UA dit jaar mee voor de hoofdvogel. Geen vrijblijvend discuswerpen met eretitels echter. dwars onderzocht voor u of de gelukkigen hun award wel waard waren.

Op de rechtenfaculteit vinden we het niet, de exacte wetenschappers pakken het vaak experimenteel aan, PSW beroept zich hiervoor soms op zijn statistisch hulppakket SPSS en de studenten TEW en HIR hebben er twee weken minder tijd voor. Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wat is er met het sprookje aan de hand en Wat heeft OGSA mapping met JINI concepten te maken? Een koude rilling passeert de ruggengraat van de laatstejaarsstudent: de eindverhandeling…