To hate or not to hate? Niemand vroeg het, maar het antwoord is meestal van wel. Het is niet omdat ik maandelijks dit hekelschrift neerpen dat ik daarom ook een hater ben. In wezen ben ik de meest optimistische persoon binnen de redactie – alleen zet ik die versie van mezelf even aan de kant wanneer het nodig is. Het is namelijk beter om je frustraties te uiten dan om ze op te kroppen. Deze keer vertel ik je over mijn ervaring met de helse applicatie WhatsApp.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie zorgt het woord ‘ravissant’ voor beroering.

Moestuintjes en tuinieren zijn terug! Dat merk je overal, ook in stedelijke gebieden zoals Antwerpen. Zo investeerden districten Wilrijk en Berchem al in projecten om de straten te vergroenen met onder andere geveltuintjes. Ook de stad zelf promoot het aanleggen van geveltuintjes en dat lijkt te werken, want tijdens een stadswandeling de dag van vandaag zie je steeds vaker groene gevels. Onze universiteit trekt die groene lijn netjes door en ook op onze campussen zijn verschillende (moes)tuintjes terug te vinden. Wij zetten twee (moes)tuintjes op de campus in de kijker.

Richard Wagner liet naast talloze opera’s ook een omvangrijk literair oeuvre na waarin hij uitgebreid stilstond bij de ideeën achter zijn muziektheater. Philip Westbroek vertaalde de geschriften van de componist naar het Nederlands en schreef met De werkkamer van de meester een uitgebreide inleiding op de reeks. Onze redacteur waagde zich aan deze literatuur voor volmaakte wagnerianen.

Cantus ex, editoriaal in! Toen ik een jaar geleden met het idee begon te spelen om de hoofdredactie van ieders favoriete studentenblad te vervoegen, maakte ik lijstjes van pro’s en contra’s. Als ik toen wist dat ik een theecantus zou moeten voorzitten, had dat ongetwijfeld in grote vette letters bovenaan het, voor de rest zeer korte, contralijstje gestaan. Sinds het vierde middelbaar heb ik geen woord Latijn meer in de mond genomen, schijnwerpers zijn niet aan mij besteed en aan de microfoon wil ik zelfs niet denken. Ik aan een voortafel? Recipe for disaster, dacht ik.

Technologisch vernuft en sociale media zijn overal anno 2024. Die alomtegenwoordigheid kan je voornamelijk situeren binnen Generatie Z (geboren van 2001 tot 2015). Mensen uit Generatie Z worden ook wel digital natives genoemd, mensen die opgegroeid zijn in het digitale tijdperk en zich nauwelijks een leven zonder digitale technologie kunnen voorstellen. Het is de vraag wat zo’n leven tussen de schermen oplevert en of het wel een goed idee is dat jongeren zich zo massaal bezighouden met sociale media.

Vergeet den Dolce en de Klimax, de prijs voor de meest memorabele Stadswaagnachtclub aller tijden gaat naar de inmiddels ter ziele gegane Cinderella’s Ballroom. In de jaren 1970 en 1980 groeide deze slecht verlichte kelder uit tot het epicentrum van de Antwerpse punkscene. De nabijheid van deze voormalige muziektempel inspireerde onze redacteur tot een zoektocht naar de sporen van het roemrijke Antwerpse punkverleden.

Als muziekliefhebber doe ik niets liever dan naar concerten gaan. De sfeer, de omgeving, het geluid, de mensen rond je, al deze aspecten maken de ervaring uniek en onvergetelijk. Helaas heeft iedereen hun eigen idee van wat een perfecte concertervaring is, en die klinkt voor sommige mensen wat luider dan voor anderen.

Waar is de Studentenraad zoal mee bezig? Het roze logo verschijnt te pas en te onpas in de mailbox, maar wat doet ze naast mailen? Op welke manieren beïnvloedt ze het dagelijks leven van de student? Om daarachter te komen neust dwars in de projecten van de Studentenraad. Deze editie duik ik samen met voorzitter Laurens Verhaegen in de resultaten van de Grote Studentenbevraging.

De maand maart zit er bijna op, de lente is terug volop begonnen, maar daarmee komt er ook een einde aan de Jeugdboekenmaand. Wat is dat juist, de Jeugdboekenmaand? Het is een initiatief van Iedereen Leest dat in heel Vlaanderen en Brussel wordt georganiseerd. Haar doel is om lezen te stimuleren bij kinderen van 3 tot 15 jaar. Het thema dit jaar is ‘Sport en spel’ en ook de stad Antwerpen duikt daar volop mee in met heel wat evenementen en initiatieven van verschillende organisaties. Samen met de mascottes van de Jeugdboekenmaand, namelijk Leeskampioen, Speelvogel, Sportkonijn en Valsspeler, kunnen kinderen deelnemen aan verschillende activiteiten, zoals een eigen gezelschapsspel maken, koersen in de bib of samen lezen in het park. De opening van de Jeugdboekenmaand in Antwerpen vond plaats in bibliotheek Permeke met een tweedaagse kinderboekenfestival KABAAL (ja, jammer genoeg voor onze lay-out in dwars is dit volledig in hoofdletters geschreven). Ik ging bij de opening op zaterdag 2 maart eens een kijkje nemen.