Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er maar niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze keer: ‘serendipiteit’.

Enkele weken geleden interviewden we voor onze honderdste editie Alex Agnew over zijn comeback als comedian. Nu staat hij effectief terug op de planken voor de try-outs van zijn show doorheen Vlaanderen. Vorige week stond de Antwerpse King in het CC Merksem en dwars was er bij.

Zaterdagavond was het Nekka-nacht, en dit keer stond dit Mekka van de Nederlandstalige muziek in het teken van een grootmeester van het Nederlands: Toon Hermans. Zelfs honderd jaar na zijn geboorte zijn zijn liedjes en zijn cabaretstijl nog altijd relevant en zoals wij hebben mogen ontdekken, bij momenten betoverend mooi.

De rubriek ‘proffenprofiel’ toont professoren zoals je ze nog nooit zag: als mensen. dwars stelt de vragen die bij menig student al jaren door het hoofd spoken; wat zijn/haar docent zoal op zijn brood smeert bijvoorbeeld. Professor Frans Van Meir – docent aan de Faculteit Farmaceutische, Biomedische en Dierkundige Wetenschappen – wordt als laatste van het academiejaar bestookt met vragen.

Zolang de mens bestaat zijn er mannen én vrouwen geweest. Zolang de mens al als mens op aarde rondwandelt, houden zij zich graag bezig met het vertellen van een verhaaltje of twee. Ondanks de kleine meerderheid aan vrouwen op aarde lijken vrouwelijke auteurs soms een bedreigde diersoort in de wereld van de Literatuur met een grote L.

Brussels vurige nachtleven lijkt wat geblust na de situaties van de afgelopen weken. Maar vanavond in het Koninklijk Circus wordt er gedanst. En hoe. Voor de entree tracht een louche figuur tickets te verpatsen voor een concert dat binnen het uur uitverkocht was, maar ik ben erbij. Bij het binnenkomen word ik gescheiden van mijn vriend en ingedeeld in een rij. Met mijn armen en benen gespreid en mijn tas binnenstebuiten schuifel ik naar binnen.