dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Deze keer was de beurt aan Einde van de politiek? Over populisme, democratie en staatsgeweld, een bundel essays onder redactie van Marcel Poorthuis en Joachim Duyndam.

Door Instagram scrollen, het is dezer dagen een bezigheid op zich. Ben jij een fervent Instagram-feedscroller? Lees dan zeker verder, want onze redacteur zet voor jullie haar favoriete accounts per thema op een willekeurig rijtje. Deze keer in de spotlights? Antwerpen!

Het is niet omdat je veel onnozele weetjes kent, dat je een betweter bent. Dat bewijst een van onze redacteurs elke maand door een waanzinnig interessant, ongelofelijk boeiend of verbluffend spannend feit te delen.

Te midden van klimaatcrises, epidemies en politieke debacles staat ook de soms beangstigende vooruitgang van de technologie niet stil. De AI-opstand komt elke seconde dichterbij, maar voor we ons moeten beschermen tegen onze keukenrobots, onder leiding van admiraal Alexa, is het tijd om ons te buigen over de huidige big data revolution, meer bepaald wat de politie zoal met die data kan doen. Een van die toepassingen draagt de luisterrijke naam predictive policing. Excusez-moi, quoi? Professor Wim Hardyns, verbonden met UGent en UAntwerpen, licht toe.

Een jaar terug was UAntwerpen nauwelijks met klimaat bezig; de klimaatmarsen leken er stilletjes voorbij te trekken. Tot nu. In het voorbije jaar werd het verminderen van je ecologische voetafdruk sterk van binnenuit gepromoot. Plots waren er tekenen van een duw richting klimaatneutraliteit. In de komida duidden ineens stickers de meer bewuste voedingskeuzes aan en het sorteerduo van PMD en Rest op CDE kreeg er met de papierbak een vriend bij. Dat alles werd in gang gezet door het UAntwerp Climate Action Team, een vrijwilligersteam dat het op zich heeft genomen om de klimaatkar te trekken, aangestuurd door een betaalde coördinator: Mariam Al-Bouawad. Nu het project iets meer dan een jaar onderweg is, laat ze ons weten hoe deze plotse stroomversnelling van de groene zaak tot stand is gekomen en waar het team heen wil.

Het zijn vreemde tijden voor studenten. De einzelgänger die zichzelf bewust isoleerde, wordt nu vergezeld door de sociale vlinders, gevangen net voor de lentekriebels. Eenzaamheid wordt ons voortaan opgelegd. De introvert denkt nu wel twee keer na over zijn afkeer van sociaal contact. Eigenlijk was het toch wel veel leuker om alleen te zijn toen dat nog een persoonlijke keuze was. Zelfs de eenzaat zou er haast gek van worden. Tegenstrijdig terugmijmeren naar tijden die eigenlijk niet zo fijn waren, maar nu toch enigszins aanlokkelijk lijken, of hervallen in de existentiële crisissen van voorheen – de gekte is onze oude vriend. Ruimdenkend, mild misnoegd en nostalgisch, neemt de Dolle Mina jullie mee naar enkele geesten uit het verleden. Was het vroeger wel echt zo veel beter?