Dit is een mislukt artikel. De opzet was de lezer te trakteren op een stevig staaltje maatschappijkritiek. Ik zou namelijk een stukje wijden aan de alomtegenwoordige gelukscultus in onze samenleving die eeuwigdurende vrolijkheid oplegt en zelfs geen plaats laat voor een simpel dipje. Wee uw gebeente als u alles even niet megacool, superdemax en hyperfantastisch vindt, niet opgewekt bent, laat staan ronduit slecht gezind. Ik zou van leer trekken tegen de onechte glimlach, tegen het opgeklopt enthousiasme, de gelukzalige-gezichten-reclame en de daaruit volgende bergen geconsumeerde Prozac. Ik ging vol overtuiging de stelling verdedigen dat er enkel sprake kan zijn van oprecht geluk als er ook plaats is voor een depressie, als het ook toegestaan is om je een tijdje minder fleurig te voelen. Maar, u raadt het al, ik bleek totaal onkundig.

Laatstejaarsstudenten die niet meteen warm lopen om hun kansen op de arbeidsmarkt te gaan beproeven of van mening zijn dat hun broek nog wel een extra jaar slijtage kan verdragen, hebben ondermeer de mogelijkheid om een keuze te maken uit de brede waaier van Master-Na-Masteropleidingen (MaNaMa), voorheen ‘voortgezette aanvullende opleiding’, die ons universitaire landschap rijk is. Het valt echter aan te raden eerst de diepte van uw geldbuidel te peilen alvorens op speurtocht te vertrekken doorheen de wildgroei aan aangeboden opleidingen.

Dit nummer een volledige SMS over overlast en ongewenst gedrag op en rond de campus. Indien u tijdens het lezen van deze rubriek enkele leuke ideetjes opdoet, valt dit geheel onder uw eigen verantwoordelijkheid.

Begin november. Het academiejaar is goed en wel op gang gekomen. Reeds een maand lang hebben wij studenten kunnen genieten van activiteiten allerhande die voor ons werden georganiseerd. Vaak hoor ik her en der opmerkingen over het nut van de verschillende studentenverenigingen. Is er een wildgroei aan de gang? Deels wel, feit is dat er dit academiejaar weer een boel nieuwe verenigingen zijn bijgekomen die rechtstreeks of onrechtstreeks met onze universiteit verbonden zijn.

Nu de westerse wereld bol staat van obesitas, zochten wij Peter Verboven op. Deze UA sportcommissaris moet ons allen aanzetten tot meer beweging.