In 2004 publiceerde dr. Dirk Van Duppen zijn controversiële boek De Cholesteroloorlog, waarom geneesmiddelen zo duur zijn. Daarin verdedigt hij het Nieuw-Zeelandse systeem van openbare aanbestedingen voor geneesmiddelen met dezelfde moleculaire samenstelling. Dit zette hem op ramkoers met professor Leo Neels van onze faculteit PSW en tevens woordvoerder van pharma.be, de Belgische koepel van de farmaceutische industrie. Vandaag is dit zogenaamde ’kiwimodel’ gedeeltelijk overgenomen door de overheid. Voor het eerste onderwerp van deze nieuwe rubriek zet dwars de twee kemphanen van weleer weer tegenover elkaar. Heren…

Ondergetekende weet drommels goed waarom hij de beste jaren van zijn leven in duffe aula’s – achter stoffige boeken omringd door Porter, Baumol en ander gespuis – heeft doorgebracht. Aan de einder van het Stolper-Samuelson-theorema lonkt namelijk het felbegeerde diploma: mijn toegangsticket tot persoonlijk succes, blitse wagens en het hart van talloze welgevormde vrouwspersonen. Merkwaardig genoeg blijken er echter ook mensen te bestaan die het vergaren en delen van kennis als hun maatschappelijke verantwoordelijkheid beschouwen.

Orlando Figes is historicus en bejubeld auteur van verscheidene boeken over de Russische geschiedenis. Ook zijn laatste boek Tragedie van een volk. De Russische Revolutie 1891-1924 viel meermaals in de prijzen. In academische kringen is het echter een controversieel werk wegens zijn brede opzet en literaire inslag.

Toen eind jaren ’90 de komst van de HST naar Antwerpen een feit werd, schreef de NMBS een wedstrijd uit. De verloederde buurt achter het station zou door de nakende verbinding met Amsterdam en Parijs immers structurele veranderingen ondergaan. Het Rotterdamse architectenbureau MVRDV won de wedstrijd met een plan dat de Kievitbuurt tot een aangename plek zou omtoveren. Met codewoorden als doorwaadbaarheid en publieke ruimte kon dat ook moeilijk anders. Maar toen liep het mis...

Julius Caesar moet ongetwijfeld een Antwerps rockkwartet in het achterhoofd hebben gehad toen hij in 47 voor Christus de uitspraak “Veni vidi vici” uitklaterde. Zo verliep het namelijk ook in Humo's Rock Rally met de heren van The Hickey Underworld: ze kwamen vanuit het niets, schopten de rest van de deelnemers onder tafel met hun hondsdolle, smerige straatrock en sleepten al grinnikend de overwinning in de wacht.