Als we de krantenberichten van de voorbije maanden mogen geloven, gaat het slecht met de Antwerpse havenarbeider: de werkloosheid zou sinds 2004 verdrievoudigd zijn. Merkwaardig als je bedenkt dat de haven van Antwerpen dit jaar opnieuw met glorieuze cijfers voor de dag komt. Wij trokken naar het secretariaat van de Belgische Transportarbeidersbond (BTB) en naar het aanwervingslokaal van de havenarbeiders – beter bekend als ’t Kot – om te achterhalen hoe ernstig de problemen werkelijk zijn.

Een stereotiep heet hangijzer is terug van nooit weggeweest: het hoofddoekendebat. De multiculturele samenleving wordt in de pers wéér maar eens herleid tot een lapje stof. Dit keer sierde het verbod op de hijab dat in vele scholen uitgevaardigd werd de voorpagina’s. Antwerps sp.a-schepen Robert Voorhamme reageerde als volgt:

“Als een lerares slim en gedreven is en de juiste capaciteiten heeft om les te geven, maar vanwege de hoofddoek niet aan werk komt, moet de allochtone gemeenschap zich dringend bezinnen over de gevolgen van haar regels.” (De Morgen, 13/11)

Sinds het aantreden van Gloria Macapagal-Arroyo als president van de Filipijnen in januari 2001 zijn er naar schatting reeds 750 politieke moorden gepleegd. Zevenhonderdvijftig. Dat zijn er ongeveer drie per week. Boeren, leden van de Kerk, journalisten, parlementariërs, studenten, syndicalisten. Bij openlijke kritiek op de overheid – al is het maar omdat u uw grond niet graag afgeeft aan die Amerikaanse firma die met agressieve mijnbouw de grond gaat verzieken – loopt u de kans op doodsbedreigingen en later, als dat niet genoeg is om u in de pas te doen lopen, de realisering ervan. Toevallige voorbijgangers, ook kinderen, worden hier eveneens geregeld het slachtoffer van. Not very Zen.