Een mythologisch genootschap roept beelden op van witte zuilen, tempels en toga’s, een oubollig toneel voor ouderwetse verhalen, maar Hippocrene doet daar toch niet helemaal aan mee. Het Mythologisch Genootschap wil academische kennis over mythologie, antieke culten en rituelen toegankelijk maken voor een breed publiek en zo mensen ertoe aanzetten om zelf op onderzoek uit te gaan. Leonard Adriaen, oprichter en voorzitter van Hippocrene, rondt momenteel zijn opleiding Cultuurmanagement af aan UAntwerpen, na een Master Geschiedenis behaald te hebben aan UGent. Mythologie vormt zijn passie, een die hij graag met andere mensen wilde beleven. Zo gezegd, zo gedaan. 

We zitten erdoor, heb ik gehoord. De burn-out loert om de hoek en de brandweer werkt vandaag van thuis uit. Vol goede moed plan ik de opkomende zenuwinzinking in als studiepauze; ik heb eens gelezen dat pauzes erg belangrijk zijn om productief te blijven. Gelukkig ben ik nog maar een twintiger, bezweert de boomerpopulatie van Facebook me, en weet ik nog niet wat het is om écht moe te zijn. Misschien de pauze toch maar schrappen? 

Het is een droevig jaar voor Erasmusstudenten. De wereldkaart lijkt al maanden een rood-geel lappendeken en vliegtuigen blijven aan de grond genageld. De ene student stelt zijn buitenlandse avontuur uit tot het volgende academiejaar, de ander trekt de wijde wereld in vanachter het scherm op zijn zolderkamer. Toch zijn er ook studenten die, ondanks de omstandigheden, de heikele reis naar Antwerpen waagden. Maar hoe integreer je op een anderhalvemeterunief? We spraken met twee buitenlandse studenten die afgelopen september UAntwerpen trotseerden.

Als je aan een universiteit denkt, denk je in de eerste plaats aan onderwijs en onderzoek, maar de missie van onze universiteit is breder dan dat. Zo ondersteunt ze onder andere ook maatschappelijke dienstverlening. Met dat doel werd 25 jaar geleden Universitaire Stichting voor Armoedebestrijding, ofwel USAB opgericht. Naar aanleiding van dat jubileum sprak dwars met oprichter Paul Eylenbosch.

Vandaag zitten we opnieuw in volle lockdown. Als geaffecteerde persoon met lichte opleidingsmisvorming als student Sociale Wetenschappen let ik in deze tijd van vergrote monotonie op parallellen met de eerste maatschappijsluiting. Een constante die ik denk te hebben gevonden is dat, nu het geduld en de vooruitzichten van menig burger beginnen te minderen, er ergens een automatische reflex opspeelt om zondebokken te zoeken. Daarbovenop lijkt de noodzaak op te spelen om gevoelsmatige kritiek te leveren. Ook ik ben hieraan schuldig zoals u spoedig zult merken.