door Daan Krake

Het Nederlandse voetbal is in crisis. Na een ronduit beschamende nederlaag tegen Bulgarije (2-0) in de WK-kwalificatie is Oranje naar een eveneens beschamende 32ste plaats op de FIFA Wereldranglijst gezakt. België doet het met een zevende plek – een plek waar je als land trots op mag zijn – een stuk beter. Belgen lijken tegenwoordig meer verstand van voetbal te hebben. We zeggen het niet graag, maar Nederland snakt naar wat Belgische inbreng; een rood accent in het felle oranje.

Van Joseph Goebbels is de ogenschijnlijk onschuldige anekdote overgeleverd dat hij, wanneer hij het woord cultuur hoorde, meteen naar zijn revolver greep. Dezelfde reflex bevangt mij wanneer ik iemand het over ‘onze normen en waarden’ hoor hebben, met de bedoeling mijn metaforische revolver te gebruiken om mezelf uit mijn lijden te verlossen. Bij Goebbels bestond hierover minder duidelijkheid.

De rubriek ‘proffenprofiel’ toont professoren zoals je ze nog nooit zag: als mensen. dwars stelt de vragen die bij menig student al jaren door het hoofd spoken; wat zijn/haar docent zoal op zijn brood smeert bijvoorbeeld. Reinhild Vandekerckhove, professor Nederlandse Taalkunde en Sociolinguïstiek aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte, wordt deze maand bestookt met vragen.

dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Het bezoek van Ed Sheeran afgelopen week aan het Antwerpse Sportpaleis kan dan ook niet ontbreken.

Dinsdag 28 maart hebben de makers van This American Life en Serial een nieuwe podcast op de wereld losgelaten. S-Town heet hij, en dwars beluisterde de eerste aflevering ervan.

“Het is nu het moment om een nieuwe auto te kopen”, verklaarde een niet nader genoemde dwarsredacteur op een blauwe woensdagavond. “Met die lage-emissiezone zijn er overal kortingen, en als je niet vaak in Antwerpen moet zijn, kan je echt een goede deal doen.” Geweldig toch, die lage-emissiezone die sinds 1 februari ingevoerd is in onze Koekenstad. Auto’s die nét niet groen genoeg zijn, verliezen met het afscheuren van een kalenderblaadje plots de helft van hun waarde, samen met de mogelijkheid nog één band in het stadscentrum te zetten. “Schone lucht voor iedereen”, klinkt het. Maar is de maatregel wel zo groen als hij lijkt of moet ’t Stad een andere kleur bekennen?

Tenzij u de laatste tijd onder een steen heeft geleefd, in welk geval u dit sowieso niet zult lezen, kan u er niet onderuit dat het woord ‘millennial’ enorm modieus geworden is. Oneigentijds als ik probeer te zijn, herinner ik mij de woorden van Schiller die zegt dat de mode nogal sterk de neiging heeft om “streng te verdelen”. Aangezien de definitie van dit modewoord, tegen mijn aanvankelijk vermoedens in, blijkbaar ook op mij betrekking heeft, lijkt het mij interessant om deze ‘verdeling’ of ‘indeling’ (zo u wil) eens nader te bekijken.

Er zijn zo van die films, albums, games, boeken, ... die zo'n grote invloed hebben gehad op je jeugdjaren dat je er enkel in superlatieven over kan spreken. In jouw ogen behoren deze tot het toppunt van hun medium en iedereen die dat ontkent, heeft het fout. Maar hebben ze het wel fout? In deze rubriek gaat een van onze redacteurs in een strenge maar rechtvaardige recensie over een met jeugdsentiment beladen onderwerp na of deze wel echt zo goed is als beweerd wordt.

door Joeri Vandendriessche

De digitale revolutie is volop aan de gang. In elk domein en aspect van ons dagelijks leven worden we ermee om de oren geslagen. Zeer positief, en dan spreek ik niet enkel als jonge student. We zien dat de digitalisering een stijging van de productiviteit in zijn geheel met zich mee brengt. We kunnen gemakkelijker meer doen in minder tijd.  Ook op het vlak van onderwijs wordt er schoorvoetend in de richting van een digitale leeromgeving gestapt. We zien digitale platforms met daarop studiemateriaal, communicatie van de prof en administratieve zaken. Maar dit is veel te beperkt. Het kan veel beter en dan heb ik het specifiek over het online zetten van opgenomen lessen.

door Daan Krake

Ik zou mezelf niet bestempelen als een diehard supporter die zijn club overal naartoe volgt, maar toen FC Twente bekendmaakte dat het tijdens de interlandweek een oefenwedstrijd tegen KSC Lokeren zou spelen, wist ik dat ik mijn club achterna moest.