Naar aanleiding van het dossier cultuursubsidies sprak dwars met mevr. Barbara Wyckmans, directeur van HET PALEIS en mr. Luk Van den Bosch, directeur van het Toneelhuis alsook voorzitter van het Antwerps Kunstenoverleg (AKO).

Stijn Vranken werd verliefd op Antwerpen toen hij er op zijn achttiende van het kotleven proefde. Een liefde die nooit uitdoofde en die wederzijds bleek te zijn. Sinds een maand bekleedt hij er de functie van stadsdichter, in navolging van illustere voorgangers als Tom Lanoye en Bernard Dewulf. Bij poëzieliefhebbers is hij bekend van zijn dichtbundels Vlees mij! en Wees gerust, maar niet hier. Hij laat als een moderne troubadour iedereen die dat wil, kennismaken met zijn poëzie. Er wordt al reikhalzend uitgekeken naar zijn allereerste stadsgedicht, dat voorlopig geheim blijft. Het De Conickplein is de start van een onverhoopte roadtrip doorheen 't Stad. Dat in Vrankens Citroën uit 1978."Echte seventies kitsch."

Door de stad heen flaneren is meer dan geschiedenis alleen. Onze redactie houdt een rondslenterende tête-à-tête met een individu dat zijn hart verloren heeft aan Antwerpen. Al veertig jaar lang wordt de voordeur van de legendarische broodjeszaak Jean-Pierre ingebeukt door hongerige en dorstige studenten. Als een ware stormram vallen ze hier binnen. Altijd worden ze verwelkomd door de eeuwig glimlachende uitbater, Jean-Pierre.

De afgelopen jaren is er heel wat kritiek gekomen op de manier waarop academisch onderzoek in Vlaanderen wordt gefinancierd en geëvalueerd. Veelgenoemde klachten zijn het gebruik van kwantitatieve in plaats van kwalitatieve evaluatiecriteria, een overdreven prestatiedruk die te zware eisen oplegt aan jonge onderzoekers en de creatie van een bureaucratisch klimaat. Tot nu toe heeft deze kritiek echter weinig gehoor gekregen op beleidsniveau. Is het waar dat de druk ervoor zorgt dat de kwaliteit van onderzoeken achteruitgaat en waar faalt het huidige financieringsbeleid dan? dwars verdiepte zich in de materie en ging te rade bij secretaris-generaal Elisabeth Monard van Fonds Wetenschappelijk Onderzoek (FWO) en Anton Froeyman van Actiegroep Hoger Onderwijs (AHO).

Antwerpen, stad aan de stroom. Stad met een wereldhaven. Een haven waar Sinterklaas jaarlijks aanmeert en kleintjes gretig mariakes en ander snoepgoed vangen. De haven waar jongeren aan de kaai in nerveuze groepjes hun eerste sigaret uitwisselen. De haven die bij zonsondergang getuige is van wanhoop, eenzaamheid, liefde en vluchtige kussen. De haven waar joggers, zowel snobberige als bobbelige, passeren. Het enige waar nauwelijks iemand een beeld van heeft is die haven waar dokwerkers, dekmannen, kuipers en ander vlijtig werkvolk de kost verdienen en dagelijks schepen laden en lossen. Tijd om daar verandering in te brengen.