De voorbije jaren hebben verschillende studentencafés in Antwerpen de deuren gesloten. Dat betekent echter niet dat de Antwerpse studenten droog hoeven te staan. Er blijven genoeg cafés over die zich staande weten te houden. Maar wie zijn de gezichten achter de huidige Antwerpse studentencafés? Dit is het verhaal van de café-uitbater in ’t Stad.

De voorbije jaren hebben verschillende studentencafés in Antwerpen de deuren gesloten. Dat betekent niet dat de Antwerpse studenten droog hoeven te staan: er blijven genoeg cafés over die zich staande weten te houden. Maar wie zijn de gezichten achter de huidige Antwerpse studentencafés? Dit is het verhaal van de café-uitbater in ’t Stad. 

Mens sana in corpore sano, pende de grote Romeinse dichter Juvenalis een kleine tweeduizend jaar geleden neer. In de oudheid wisten onze voorouders met andere woorden al dat het belangrijk was een gezonde geest na te streven. De vele initiatieven ten spijt, blijkt het in onze hedendaagse prestatiecultuur nog steeds voornamelijk taboe te zijn om toe te geven dat het in ons hoofd wel eens knettert. Psychische problemen zitten niet zomaar ‘tussen je twee oren’, maar zijn een reële problematiek. De Antwerpse student vormt hierop geen uitzondering. De Associatie Universiteit en Hogescholen Antwerpen (AUHA) riepen daarom PSYNET in het leven.

Ik herinner mij de zomer van vlak voor mijn eenentwintigste verjaardag. Hoe eenzaam ik toen was, daar C. er nog maar eens wijselijk toe had besloten zich niet langer een leven samen met mij voor te kunnen stellen en dat het ondraaglijk warm was, een warmte die de nagelaten sporen van haar aanrakingen uit mijn lichaam beukte. Dat ik elke dag, dankbaar voor de afleiding, naar mijn stupide studentenjob bij een bank ging, maar dat de avonden hierdoor dan ook langer dan ooit leken, zo lang dat ik niets beters had gevonden dan mij op te sluiten in het drieduizend pagina’s tellende meesterwerk Op Zoek Naar de Verloren Tijd.

Dat zelfmoord het ergste en meest opvallende gevolg van een depressie is, valt moeilijk te ontkennen. Maar zelfverwonding is een meer voorkomend probleem dat minder hard opvalt en jaren kan blijven aanslepen. Bijna 1 op de 5 Vlaamse jongeren doet aan zelfverwondend gedrag. Een probleem dat vaak uit depressie voortkomt. Jongeren zijn extra vatbaar voor zelfbeschadiging door de grote veranderingen en onzekerheden die deze leeftijdscategorie vaak met zich meebrengt. Zo beginnen jongeren het vaakst als ze 12 à 13 zijn, of weer rond 18 à 19. Veel studenten lijden aan dit probleem. dwars sprak met een slachtoffer die anoniem wil getuigen.