Bij het aanbreken van de paasvakantie schrijf ik woorden die pas gelezen zullen worden wanneer ze alweer voorbij is. Tijd vliedt: toen ik de eerste woorden op het scherm tikte was de lente duidelijk in volle bloei, bij de afwerking zitten we plots weer in sneeuwval. Het voelt passend voor een periode die meer nog dan elke andere in het teken staat van de confrontatie met het uitgestelde. Voor figuren als mezelf is de hoofdvraag in de paasperiode namelijk: waarom vandaag doen wat we morgen ook kunnen uitstellen? 

Kunstenaar of topsporter, bejaarde of ondernemer, geen enkele soort ontspringt de dans. Je wordt op een dag wakker met de intense drang om je aan Universiteit Antwerpen in te schrijven. Het gevolg: zo veel vreemde vogels dat het uitzonderlijk wordt om normaal te zijn. Elke maand zetten wij een bijzondere student in de kijker. 

Onderzoek aan UAntwerpen is schering en inslag, maar toch is CurieuzeNeuzen een frisse wind. Het initiatief heeft als doel gewone burgers zonder wetenschappelijke achtergrond in te schakelen voor grootschalig onderzoek. De metingen die burgers zelf uitvoeren, zijn niet alleen cruciaal voor verder onderzoek, ze brengen wetenschap ook aan de man. Oftewel: waarom jij deze keer wél je neus in andermans zaken mag steken. 

De cultuursector bloedt. Plekken van vaak oorverdovend applaus zijn nooit eerder zo geruisloos geweest. Theaterstoelen zijn al maanden dichtgeklapt, de vloer van fuif- en concertzalen was nog nooit zo spic en span en ook schijnwerpers zijn gestopt met stralen. Al wie cultuur en entertainment een warm hart toedraagt, leeft mee met de professionals voor en achter de schermen, die momenteel haast niets anders kunnen doen dan eindeloos wachten tot ze hun geliefde bühne weer mogen betreden.  

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie het begrip 'codewisseling'. 

In deze dwars maakt een waaier aan stemmen zich zorgen over de Franse taalbeheersing bij jongeren. Als tweedecarrièrestudent met een verleden als student Frans schiet de pijn als een bliksem door mijn hart. Actie dringt zich op. 

De pastor en het bier, er is geen duo dat meer onafscheidelijk is. Als pastorale superheld schrijft Gert Van Langendonck ons met zijn geestelijk vernuft op weg naar de beste smaken in het bierlandschap. Prosit! 

Her en der behalen leden van de LGBT+-gemeenschap records, al dan niet in de trant van “eerste lesbienne die …”, of doorbreken we het volgende plafond om aan de tafel te zitten naast de hetero’s. En dat is goed, dat is vooruitgang. Aan de ene kant weliswaar. Aan de andere kant is het de periodieke herinnering aan het feit dat we blij moeten zijn dat we iets bereiken, ‘ondanks’ die geaardheid. 

Eindelijk gloort er weer hoop aan de horizon. Voor de zoveelste keer fluistert Herman ons vertrouwelijk in het oor dat alles goed zal komen – mits we braaf zijn natuurlijk. Sinds een week mogen de leslokalen voor een vijfde volstromen, als de klas het wil, en sowieso niet voor iedereen, maar toch. Elke strohalm is er een, zou je zeggen.

Wat in een ver verleden (circa 2019) ontstond als burgerlijk idee om de afstand tussen mensen te garanderen, is intussen uitgegroeid tot een heuse commerciële relance van hartje Antwerpen. Effectief: een van de belangrijkste winkelstraten van België krijgt binnenkort een dak alias extra verdiep en ziet zo haar economische capaciteit, althans in theorie, verdubbelen.