Op een zonnige zondagmiddag in het verre Waasland zagen we voor de eerste keer in ons leven een bink van twee meter en zes centimeter. Wauw! We hadden namelijk de eer en het genoegen om een wedstrijd van topniveau bij te wonen. Basketbalclub Basics Melsele zorgde voor een namiddag van actie en vertier.

Het was weer een bewogen dwarsjaar. Getuige hiervan de achterflappen, orgelpunt van iedere dwars, stukjes poëtisch proza (of was het toch eerder prozaïsche poëzie?) waarin we telkens opnieuw op zoek gingen naar een enigszins studentikoze invalshoek op een alledaags thema. Voor deze dwars, de laatste van dit academiejaar, hebben we voor één keer geen centraal thema gekozen.

Toen ik in het vorige nummer van dwars mijn voorwoord schreef, was de oorlog in Irak nog nét niet begonnen. Nu is de strijd zo goed als gestreden, althans op het slagveld. De pers zal weldra naar andere fronten geleid worden, doch niet noodzakelijk omdat het daar interessanter is. De show is nu wel afgelopen, en er wordt aangeraden om het bij dit happy end te houden en het schrijnende vervolgverhaal liever niet te vertellen.

Naar aanleiding van de aanstormende federale verkiezingen, hadden we op een prille, maar mooie lentedag een gesprek met de prilste en mooiste vertegenwoordigster van l’état belge in het Europees Parlement: Kathleen Van Brempt, tevens Antwerps gemeenteraadslid. Over de rol van de nationale regeringen in Europa, de plaats van het Europees Parlement, de communicatie, of het gebrek eraan, en de publieke opinie. Waarom Europa een thema zou moeten zijn, maar er geen zal zijn.