De Studentenraad spreekt

Het moet begin december vorig semester geweest zijn dat een vooraanstaand prof, gewezen soixante-huitard als student, in zijn les de ‘studentenvertegenwoordigers van vandaag’ een veeg uit de pan gaf: ‘De huidige vertegenwoordigers vallen op in afwezigheid in de diverse raden en als ze dan al eens aanwezig zijn, hebben ze niks te melden...

De winter krijgt een podium

Uw begeleider naar de volmaakte maturiteit, de uitgeverij van uw diploma, is zelf hoogzwanger van een doctor in de podiumkunsten. Dra glijdt hij van de universitaire uterus rechtstreeks de planken op. Welke klassiekers zal hij daar aan het publiek openbaren? Of verwekt hij een gans nieuwe golf van experimenteel toneel? Tragikomedie of blijspel, wat hij ten berde zal brengen weet hij waarschijnlijk zelf nog niet.

Put on the red light

Megabordeel Villa Tinto is met zijn gewaagde design en knalrode interieur een opvallende nieuwkomer in het Antwerpse Schipperskwartier. Deze buurt staat meestal in een negatief nachtlicht, maar de tintelende villa aan de Verversrui zou het imago van de rosse buurt wat moeten opkrikken. Berichten over geweld, gebrek aan hygiëne en illegale prostituees halen iets te regelmatig de krantenkoppen. Met Villa Tinto krijgt het oudste beroep ter wereld een nieuw, clean en veilig uithangbord – dat is toch de bedoeling.

Mijn geld. Goed geweten?

Wanneer deze redacteur op het einde van de maand weer eens zijn dwarsroyalties geïnd heeft, zijn die binnen de twee dagen opnieuw volledig verbrast aan piramidespelen, revolutionaire keukenrobots en een handvol magische bonen. Merkwaardig genoeg zijn er blijkbaar toch studenten die verder vooruit denken dan hun onmiddellijke keukenrobotbehoeften en nu al een beetje geld opzij leggen voor onzekerder tijden. Spijtig genoeg durft dit geld dan wel eens buiten hun medeweten om naar producten te vloeien, die nog minder fris zijn dan het modale piramidespel.

Quo Vadis?

In de enorme inkomhal heerst een voortdurend gonzen, door de luidsprekers met orgelmuziek ingezwachteld. De aangekomenen drentelen wat rond in de lange wachtrijen. Soms schuifelen ze enkele centimeters voort; daarbij ontstaat dan een collectief schouderwiegen dat de menigte de schijn van een processie in trance geeft.