In het decembernummer van dwars stond een opiniestuk van een persoon waarvan de naam – gelukkig maar – bekend is bij de redactie, en waarin de anonieme betrokkene betreurt dat men in het kader van het “actief pluralisme” van deze universiteit de kruisbeelden uit de leslokalen op de Stadscampus heeft verwijderd. Dat is volgens de schrijver-zonder-naam blijkbaar heel erg, voor ons en voor Jezus zelf, maar goed voor de christenen omdat het christendom clandestien “wat beter tot haar recht” komt.

Terecht voert de Universiteit Antwerpen het actief pluralisme hoog in het vaandel. Het liet toe dat drie universitaire instellingen, elk met hun eigen profiel, een antwoord konden bieden op een prangende vraag. Verkozen ze samenwerking, vernieuwing en universalisme boven een eigen maar minder belangrijke plaats in het universitaire landschap?

Sarah’s ouders kijken niet naar haar om. Geen wonder dat ze in de armen van een ogenschijnlijk charmante Hollander vlucht. Dit verhaal kon je afgelopen herfst in ‘De Kus’ zien, de eerste langspeelfilm van Hilde Van Mieghem, die ook de rol van Sarah’s moeder speelde. Haar dochter Marie Vinck nam de hoofdrol op zich. Gelukkig krijgt ze enkel op het witte doek slaag van haar moeder. In het echte leven heeft ze andere kopzorgen, zoals een thesis over ’het groteske bij Gaston Burssens’ en interviews.

Vrijdag 4 februari 2005. Het Harig Monster ligt geveld, en dit zowel op lichamelijk als geestelijk vlak. Ik vermoed dat slechts weinigen geïnteresseerd zullen zijn in de fysische en psychische gezondheidstoestand van één onzer premature voorvaderen, maar bij wijze van statement wil ik er hier toch dieper op ingaan; een harig monster heeft ook zo zijn gevoelens.

In welke mate gaat het studentenleven gepaard met het gebruik van alcohol? Gaat de student wel eens over de schreef als het op het gebruik van illegale drugs aankomt? In welke mate neemt de student zijn toevlucht tot medicatie om de examenperiode met “heldere” geest door te komen? En heiligt het doel wel de middelen?