Antwerpen: niet echt een studentenstad, maar toch wel – en vooral – een stad. We hebben hier geen behoefte aan het afvuren van onze pijlen richting onze harten. Geen lofzang, geen hymnen, geen laudates om het handje richting onze blik te werpen: onze kleine grootstad komt ons vanzelf tegemoet. We zijn nu eenmaal allen vooreerst Sinjoor en dan pas Europeaan of wereldburger. En dit alles dankzij het eeuwenoude succes van de Schelde, die gezapig de handelsvloot stuwt en van onze stad een haven, een waterpoort heeft gemaakt. De Schelde is altijd daar, maar ook weer niet. Er zijn grenzen die getrokken moeten worden. De kaaien: kilometers lange kaden die aan de diepe rechteroever getrokken werden en het land van het water scheiden. Antwerpenaren zeggen kaaien en niet kaden, omwille van de hypercorrecte ‘d’ ertussen.

Ze is knap, sympathiek, beroemd en heeft net een tweede plaat uit. Leki is goed op weg om op elke beeldbuis te verschijnen en zo de wereld van de wiegende beats te veroveren. Een aantal jaren geleden heette ze echter nog Karoline Kamosi (geboren in Kinshasa, 28 januari 1978) en studeerde ze nog gewoon Rechten aan de UA.

Vorig jaar stond de traditionele ‘Awareness week', die elk jaar in maart op de stadscampus wordt georganiseerd, volkomen in het teken van de aids/HIV-problematiek. Gedurende een hele week kwamen specialisten het onderwerp toelichten. Op een scherm in het Agora-café werd er geteld hoeveel nieuwe mensen besmet waren sinds het begin van de week. Een lovenswaardig initiatief, het virus blijft zich verspreiden en vormt een bron van onnoemelijk menselijk en sociaal leed. Het zijn echter niet enkel de 'arme Afrikaantjes' die hun aversie voor rubber zullen moeten overwinnen.

Het Moussemfestival wil de onwetende Vlaming kennis laten maken met wat de moderne Marokkaanse cultuur zoal te bieden heeft. Dit jaar verruimt de organisatie ook haar eigen horizon en biedt naast muziek, film en literatuur een kijkje in de hedendaagse Marokkaanse beeldende kunst. Het MuHKA geeft dit festival twee maanden vrij spel in haar benedenverdiepingen. Het resultaat van deze samenwerking is een multiculturele mix van woord, beeld en muziek met Marokko als referentiepunt.

Liefste Lin,