
recente artikels
De sociale stem van de student
De Sociale Raad van de UA is officieel belast met alle sociale studentenvoorzieningen: huisvesting, psychosociale begeleiding, resto’s … Dat zijn slechts enkele voorbeelden. Als het erop aankomt de financiële en andere drempels tot het hoger onderwijs weg te werken - een streven waar de UA expliciet achter staat - speelt deze raad dus een cruciale rol. De Sociale Raad is echter, met de woorden van onze Studentenraadvoorzitter, een lege doos. En dat is jammer, des te meer omdat de Sociale Raad voor de helft bestaat uit vertegenwoordigers van de Verenigde UA-Studenten (VUAS) en de studenten dus heel wat zouden kunnen bereiken.
Hommeles in de studentenvertegenwoordiging?
Onrustwekkende berichten bereiken de redactie: de UA-studenten zouden in heel wat besturen en raden ten onrechte vertegenwoordigd worden door de Verenigde UA-Studenten (VUAS), de koepel van studentenclubs. Wat meer is: VUAS zou dit ook bijzonder slecht doen. dwars trok op onderzoek en hoorde de hoofdrolspelers. Volgens de voorzitter van de Studentenraad en de woordvoerder van VUAS gaat het slechts om een misverstand. Is alles dan peis en vree, of toch niet helemaal?
De gender-loonkloof
Mannen en vrouwen zijn niet gelijk. Ze zijn echter wel gelijkwaardig; zo ver zijn we al, na tienduizend jaar beschaving. Wat dan met het overduidelijke verschil in verloning? Uit het Loonkloofrapport van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen (www.igvm.fgov.be) blijkt namelijk dat er gemiddeld een verschil van 15% bestaat tussen het loon van vrouwen en dat van mannen. In de industrie en marktdiensten bedraagt dat verschil zelfs 25%.
Is de loonkloof een gevolg van de eigenschappen en gedragingen die ons in staat stellen vrouwen van mannen te onderscheiden? Borsten, brede heupen en een lager loon als secundaire geslachtskenmerken? Of is het iets dat gegroeid is in onze tot voor kort vrijwel uitsluitend masculiene maatschappij? Twee X-chromosomen als grond van discriminatie?
dwars schreeuwde in de loonkloof en luisterde naar de echo's.
De Meerminne uitgekleed
Twee jaar is ze, de Meerminne. Het edele hoofdkwartier van de faculteit Politieke en Sociale Wetenschappen nam, onder de roepnaam M-blok, de vrijgekomen ruimte tegenover de Sint-Jacobskerk in. Ze kadert in het grote verhuisproject van de Universiteit Antwerpen. Zoals dat gaat bij elk nieuw gebouw was het beton nog niet helemaal droog of studenten en personeel hadden al een mening over het (on)ding. Sommigen bewonderen haar strakke lijnen en recht-door-zeekarakter, anderen noemen de Meerminne een kil en ongezellig kot. Maar behalve smaakuitingen bots je ook wel eens op terechte bemerkingen. Waarom hebben die grote aula’s bijvoorbeeld wel erg veel weg van een atoomschuilkelder? Na twee jaar vond dwars het gebouw dan ook matuur genoeg om eens te peilen naar de redenen achter enkele bouwkundige beslissingen.
Schaduw op de democratie
Nog goed een half jaar en dan komt er einde aan het tijdperk-Bush. Amerika is nu druk bezig zijn opvolger te kiezen. De republikeinen maakten van John McCain hun kandidaat voor het Witte Huis. Bij de democraten moet er nog gekozen worden: zowel Barack Obama als Hillary Clinton wagen hun kans.