Mauro Pawlowski is wellicht de bekendste Antwerpenaar uit Limburg. Hij is gitarist bij dEUS, toerde de laatste maanden met zijn goeie vriend Ramsey Nasr doorheen de Lage Landen, houdt zich met honderdeneen nevenprojecten bezig en fleurde de Music Industry Awards (MIA's) enkele weken geleden op door het decor vakkundig te vertimmeren. dwars wilde weten hoe hij dat allemaal georganiseerd krijgt en sprak met hem af in café De Kat, waar hij zoals het een rasmuzikant betaamt binnenwandelde met een grijs plastic zakje vol platen en tweedehandsboeken.

Dit blad bevat zes pagina’s cultuur, goed voor zo’n 20 000 tekens, ofte 15 procent van de hele dwars. De cultuurstrook is altijd als eerste verkocht aan een paar redacteurs die willen recenseren, zij het in enkele bondige lijnen. In de media zouden zij geprezen worden om de beknoptheid van hun verslag, of simpelweg bedankt worden voor bewezen diensten.

In het artikel ‘Yes we can?’ in het vorige nummer van dwars wordt de situatie van de studentenvertegenwoordiging binnen onze faculteit op een ongepaste en ongenuanceerde wijze neergesabeld. De zinsnede “In PSW daarentegen is de situatie rampzalig. Dat een faculteit waar men politicologie doceert haar studenten niet warm kan maken voor politiek mag men mij eens komen uitleggen” is onjuist en doet geen recht aan de inzet van de vele studentenvertegenwoordigers die de afgelopen jaren deelgenomen hebben aan de faculteitsraad en de diverse onderwijs- en visitatiecommissies.

Evolutie, genetische variatie, mutatie. Darwin is al een tijdje dood, maar de mechanismen die hij beschreven heeft blijven volop actief (behalve in de staat Kansas). Om het menselijk ras te vrijwaren van genetische verzwakking heeft Europa gelukkig het Erasmusproject opgericht, ook wel Orgasmus genoemd in de pijpmond. Hierdoor kan de intellectuele en hormonale top van de verschillende landen in contact komen met elkaar, hopelijk met hybride baby's tot gevolg.

Ik heb een boon voor koffie. Wanneer warm water met een smaakje als het edele zwarte goedje aan de man wordt gebracht, bloedt mijn hart. En mijn portefeuille. De zogenaamde koffie die de automaten aan de UA uitspuwen, is echter van bedenkelijke kwaliteit. Terwijl onze noorderburen poëtisch palaveren over ‘een bakje troost’ moet de Antwerpse student het stellen met een troosteloos misbaksel. Geen zuivere koffie zegt u? Wie maalt erom? Een onderzoek vanuit de onderbuik van de studentensamenleving.