Examenperiodes kunnen best stresserend zijn. Daarmee vertel ik u niets nieuws. Tijdsdruk, prestatiedruk, druk, druk, druk. Sommige mensen werken het hele jaar door, maken een strakke planning en studeren ‘zoals het hoort’. Anderen ondernemen een wankele hink-stap-sprong en raken met hun hakken net over of net in de sloot. En dan is er nog die groep die de wondere wereld van de medische wetenschap aanwendt. Zijn de voordelen van stimulerende middelen ook de risico's waard?

Op een universiteit zijn er altijd verschillende krachten aan het werk: bedrijven die intellectueel kapitaal willen, onderzoek dat subsidies wil, studenten die gewoon op zoek zijn naar een degelijke opleiding. Ik zal niet expliciet stellen dat die laatste groep de belangrijkste is, want u kent uw eigen waarde het beste. Maar wij studenten verdienen alleszins een heldere stem bij het maken van het universitaire beleid. En kijk, zonder loon en met maar weinig hulde staan er mannen en vrouwen, net geen jongens en meisjes meer, klaar om voor uw rechten te vergaderen!

Het ging er bloederig aan toe in ’t Kaf op 13 november. Geen ‘Texas Chain Saw Massacre’-achtige taferelen, wel Bloedserieus, dat met arts en naald naar Campus Drie Eiken afzakte en 't Kaf voor de gelegenheid omtoverde tot een heus bloedtransfusiecentrum.

Vergeten poëten worden in de schijnwerpers geplaatst en jong talent krijgt de kans een eerste dichtbundel uit te brengen. Dat is het opzet van de Sandwich-reeks van de Nederlandse Dichter des Vaderlands en toonaangevend bloemlezer Gerrit Komrij. In deel zeventien is Maarten Inghels, student Taal- en Letterkunde, het jonge talent.

Juich en feest: het is al zestig jaar niet oké om afgeslacht te worden, honger te lijden of slavenhandel te bedrijven. Geen mens op deze aardbol kan eraan ontsnappen dat hij rechten heeft, zelfs de Noord-Koreanen niet. Dat is allemaal te danken aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM).