Onze vorige minister van Onderwijs, Frank Vandenbroucke, voerde eens een financieringsmodel in voor het hoger onderwijs dat gebaseerd was op het aantal publicaties en in welke wetenschappelijke tijdschriften die verschenen. Dat was niet naar de zin van vele menswetenschappers. Zij hadden opgemerkt dat de (best betalende) A1-tijdschriften voornamelijk Engelstalig en niet heel menswetenschappelijk zijn. Nu probeert de Vlaamse Interuniversitaire Raad daar een mouw aan te passen met het Vlaams Academisch Bibliografisch Bestand, een what’s hot (and gets you paid) and what’s not (and doesn’t) van de menswetenschappelijke publicaties. Hoewel deze lijst, opgesteld door een werkgroep van Vlaamse professoren, nog met één been in de planningsfase zit, lijken dezelfde kritieken opnieuw de kop op te steken. dwars luisterde mee.

Het is december. Na ruim twee stormachtige maanden is er eindelijk land in zicht en lijkt je leven in een iets rustiger vaarwater terecht te komen. Het studentenleven wordt overboord gegooid en de koers wordt radicaal gewijzigd. Dankzij de C van cultuur hou jij het hoofd deze maand gelukkig nog boven water. dwars klom in het kraaiennest en ging op zoek naar de beste en meest culturele plaatsen in Antwerpen.

Wie in Vlaanderen vooruit wil, moet het Nederlands machtig zijn. Voor de meesten van ons, oudgedienden van het Belgisch schoolsysteem, is dit een evidentie. Het Huis van het Nederlands is het centraal coördinatiecentrum van Nederlands als Tweede taal, dat ervoor zorgt dat ook mensen die nog geen basis hebben, doorverwezen worden naar een cursus Nederlands op maat. Maar of men dan ook daadwerkelijk les kan volgen, dat is nog maar de vraag.

Ver weg van de bewoonde wereld, in een leegstaande, roestige loods op het Zuid, bevinden zich drie muzikanten, een acteur en een visueel manipulator. De vijf leden van een rockband met slechts één gemene deler: de Mahabharata, het op één na grootste epos uit de literaire wereldgeschiedenis en de hoeksteen van het Hindoeïsme. Op een dag besluit de zanger van de groep echter uit de groep te stappen. Hij zal eerst zijn eigen oorlog moeten uitvechten, voordat hij de grote strijd van het leven aan kan.

Ik wandel langzaam naar de deur van een klein café, op het uithangbord lacht een Joker mij toe. Café The Joker, hier moet ik zijn. Terwijl ik mijn jas uitdoe, begeef ik me naar de toog. Achter mij herken ik meteen enkele Nederlandse komieken, die mijn lachspieren vanavond zullen trainen. “Ik ben hier al van 13 uur aan het zuipen”, foetert Nigel Williams als iemand hem wat te drinken aanbiedt, waarop hij de bar beneveld uit strompelt. Welkom in café The Joker.