Na ruim tien jaar van stof, lelijke stellingen en fluitende bouwvakkers straalt het Centraal Station van Antwerpen als nooit te voren. De Antwerpse spoorwegkathedraal, volgens het Amerikaanse tijdschrift Newsweek het vierde mooiste station ter wereld, werd een maand geleden plechtig heropend. Ter ere van deze opening waagden vijf auteurs zich aan het schrijven van een literaire stationsroman. Gestationeerd in het centrum van de galmende aankomsthal, probeerden ze deze opdracht tot een goed einde te brengen. dwars was één van de vele stoorzenders.

Op 3 oktober traden het Antwerpse Codasync en het Londense Acoustic Ladyland op in Trix. Na gratis te zijn binnengeraakt (toegegeven, zoals het publiek), konden we genieten van muziek die slechts lacht als u haar in een genre wil stoppen. In de twee strakke, sterke optredens, ontwaarden we raakpunten met pop, rock, jazz en punk, maar al snel stopten we met piekeren. Tegen middernacht konden we Pete Wareham - frontman, saxofonist én occasioneel vocalist van Acoustic Ladyland - strikken in de backstage. Met net een vijfde cd uit, ‘Living with a Tiger’, probeert deze jazz-punk (muziek: lacht) band nu ook voet aan de grond te krijgen op het vasteland. Terwijl de drummer, bassiste en gitarist zich al converserend laafden aan wat gerstennat, deden wij even verderop min of meer hetzelfde, maar dan met een opnameapparaat nabij.

Wie nog niet gemerkt heeft dat Blackboard sinds dit schooljaar van look veranderde, is ofwel een nieuweling op deze universiteit, ofwel iemand die hardnekkig ontkent dat het academiejaar opnieuw van start is gegaan. Voor deze laatste is dit misschien het moment om uit die ontkenningsfase te ontwaken en ook eens een kijkje te nemen. Zij die wel braaf Blackboard bezochten, hebben wellicht gemerkt dat er deze zomer een heuse facelift heeft plaatsgevonden. dwars zocht, met de hulp van het hoofd van eCampus, Filip Seuntjens, uit wat er precies veranderde en waarom.

Het leven van de student draait rond kennis. Kennis uit modellen en theoretische kaders, maar evengoed het soort kennis dat net buiten de kerntaak van de universiteit valt. Of het nu gaat over hoeveel Duvels je kan drinken zonder de dag erna nog dronken te zijn, dan wel te weten hoe je het overlijden van een vriend of ouder een plaats geeft in je leven, dit soort kennis is nodig voor een productief, evenwichtig leven. Maar uiteraard bestaan hier geen pasklare oplossingen voor; we strompelen blind voort, af en toe geholpen door een gids of een medereiziger.

21 september, de eerste schooldag. Boekentassen en brooddozen worden van onder het stof gehaald. Ook de UA maakt zich op voor een nieuw academiejaar. Met een gevarieerde onthaaldag verwelkomt ze haar studenten: in de voormiddag zijn er twee levensbeschouwelijke activiteiten gepland. “Zo wil de pluralistische Universiteit Antwerpen haar respect betuigen voor de levensbeschouwelijke visie van al haar studenten”, aldus het programmaboekje. Maar is de keuze tussen een eucharistieviering en een comedyshow niet iets te beperkt om van actief pluralisme te kunnen spreken?