ik heb een buis, wat nu?

1. anticipeer

Verkondig dat de telling van de punten volstrekt overbodig is. U bent niet gewoon geslaagd, uw punten zijn fenomenaal. Laat dat groots festijn maar losbarsten. Alleen ja, het is een ongeschreven regel om de definitieve uitslag af te wachten en het zit niet in uw aard om uw voeten te vegen aan elementaire fatsoensregels. Bijgevolg zit er niets anders op dan naar de rechter te stappen en te eisen dat het tellen van de punten meteen stopt.  

2. wees niet snel tevreden

Het kan zijn dat u tevreden bent met een tien, maar laat dat niet blijken. Als u meent dat u een tien hebt, kan het ook een negen zijn. Zo denken modale medeburgers nu eenmaal. Duld daarom geen indruk van vertwijfeling. Schreeuw uit dat u de beste examens ooit hebt gemaakt. In de geschiedenis van de mensheid. Zelfs als u uw hele brein activeert, kan u zich niet inbeelden dat u ergens een misser hebt gemaakt. Dat zal overtuigen.  

3. trek ten aanval

Zorg dat u nimmer in de verdrukking komt. Dat lege blad? Ten eerste vindt u het een smakeloze belediging voor uw hersenpan dat men u met dat soort van evidenties lastigvalt. Ten laatste verdient u het voordeel van de twijfel: dat men maar eens bewijst dat u het niet weet. Niettemin voelt u nattigheid. Verklaar dat men uw mooie punten probeert te stelen. Wees vaag genoeg over wie uw punten steelt: zo kan elkeen een favoriete boeman kiezen en komt u des te geloofwaardiger over!

4. betwist de punten van medestudenten

Maak uw aanval gerust persoonlijk. Joëlle voor alles geslaagd? Totaal onmogelijk! Wat een grap en u bent de enige die het hardop durft te zeggen. Dat anderen onterecht hoge punten krijgen, moet uiteraard elders gecompenseerd worden. Wees niet bevreesd voor de slachtofferrol. U had het al gezegd en het bevestigt alleen maar uw grote gelijk (zie stap 3): men steelt uw punten. Heeft Joëlle overigens geen Amerikaanse familie en wie is ook een Amerikaan? Inderdaad, Bill Gates.

5. bestorm de universiteit

Aantrekkelijk om je eigen falen te erkennen als dat alles niet zou helpen (moeilijk in te beelden, maar toch). Dus rest er nog één optie. Het is als de kuiten van de spits op weg naar een leeg doel langs achteren doorspietsen. De schaamte die u hierbij zou voelen is onterecht. Het is niet uw schuld dat mensen verlichte genieën niet weten te onderscheiden van twitterende lafbekken en brulboeien. Huur een werkloze carnavalsgroep of een falanx ontdooide Ötzi’s in om de universiteit te bestormen. Vertrouw op de goede afloop.

Niet overtuigd? Het is zo’n succesrecept dat zelfs Amerikaanse opa’s een fortuin over hebben voor het uitgebreide draaiboek van dit stappenplan om hun lieve studerende kleinkinderen uit de nood te helpen. Nu u weer.