Wanneer ik door de gangen van de universiteit dwaal, ben ik altijd nieuwsgierig naar de studierichtingen en lessen van andere studenten. Voor dit artikel besloot ik een groep onbekende studenten een aula binnen te volgen en belandde ik als student Taal- en letterkunde in de les Macro-economie van de derde bachelor Politieke Wetenschappen.

Begin februari kondigde de UvA, dat is de Universiteit van Amsterdam, aan om voorlopig geen onderzoekssamenwerkingen aan te gaan “met Shell of soortgelijke bedrijven”. De universiteit organiseert nu een universiteitsbrede discussie rond de vraag met wie universiteiten wel of net niet kunnen samenwerken.  Zolang de discussies lopen, begint de UvA geen onderzoeken met de steun van bedrijven in fossiele brandstoffen. Ik vroeg me logischerwijs af: hoe zit dit aan UAntwerpen? 

In september 2019 maakte het regeerakkoord van de Vlaamse Regering de plannen voor de Vlaamse canon bekend. Volgende maand zal de bevoegde commissie de langverwachte inhoud voorstellen aan het grote publiek. In afwachting van de bekendmaking dook dwars in het debat

De Hongkongse meestercineast Wong Kar-Wai heeft zijn stempel al stevig gedrukt op de filmgeschiedenis met zijn unieke visuele technieken. Zijn films zijn meteen herkenbaar wanneer een scène vertraagd afgespeeld lijkt en de frames schokkend op elkaar volgen, waardoor de sequentie in verwarde golven lijkt te verlopen. Het gebruik van die techniek, step-printing effects, is net wat Kar-Wai zo uniek maakt. Het lijkt misschien contra-intuïtief, maar het effect werkt bijzonder goed om de sfeer en stemming van het verhaal over te brengen aan de kijker.

Dirk De Wachter, de psychiater die zijn volk leerde omgaan met het lijden, onderging door een kankerdiagnose zelf een annus horribilis. In zijn laatste worp, Vertroostingen, schrijft hij openhartig over zijn ziekte. Een boek over het belang van menselijke verbondenheid en de helende kracht van kunst en cultuur.