Het hoesje van een sappige komkommer, een bakje van zoete druiven en een kunststof folie om een tijdschrift te beschermen. Ook al willen we minder plastic kopen, de supermarkten maken het ons niet gemakkelijk. Bij winkels als Robuust zijn de producten voor studenten niet te betalen en kotbazen kunnen weinig enthousiasme opbrengen om de fietsenstalling te vervangen door een moestuin. Barbie had gelijk, life is plastic. Kunnen we dan echt niet meer zonder? We nemen de proef op de som. Twee auteurs, dertig dagen, nul plastic. De komende vier weken zullen zij hun ervaringen met jullie delen.
Suzanne
Door afgelopen week zo intensief met verpakkingen bezig te zijn geweest, werd ik me ook steeds bewuster van mijn herbruikbare producten. Ik wil graag overstappen op siliconen herbruikbare vershoudfolies, en hoop mijn plastic containers eens ze opgebruikt zijn te vervangen door weckpotten. Ook een grote zak natriumbicarbonaat staat op mijn verlanglijst, maar bestellen zit er helaas nog niet in. Het risico dat wat ik koop in plastic verpakt aankomt, is namelijk vrij groot.
De laatste week eindigde ik met drie grote zorgen: tandpasta, kaas en wc-papier... Laat ik beginnen met het goede nieuws. Ik heb een tandpastavervanger gevonden: de 200 gram natriumbicarbonaat, ook wel bakpoeder genoemd, die ik nog in huis had. Het is smerig en zout, maar mijn tanden voelen wel fris en schoon. Je kan er meer mee poetsen dan enkel je tanden. Ik liet deze week mijn glazen fles olie stuk vallen. De hele keukenvloer was er mee besmeurd en alle schoonmaakmiddelen in huis waren met plastic verpakt. Wonder boven wonder waren heet water, een dweil en bakpoeder alles wat ik nodig had om de vloer weer vetvrij te maken. Blijkbaar kun je nog veel meer met dit spul, dus zodra de angst voor plastic in de levering geweken is, haal ik een paar kilo in huis.
Het wc-papierprobleem lijkt echter onoverwinnelijk. In winkels, online, ik weet niet meer waar ik kijken moet. Een euro per rol en dat met een online bestelling waarvan ik nog altijd de angst heb dat het in plastic geseald voor mijn deur beland. Andere papiersoorten mag je dan weer niet doorspoelen. Iemand stelde me voor om zoals in verre oorden mijn linkerhand voor afvegen en rechterhand voor eten te gebruiken, maar dat kan ik er niet voor opbrengen. Zelfs niet in de naam van een goed experiment.
Maar zoals ik al zei, geef ik niet op. Ik ga een manier vinden om plasticvrij mijn billen af te vegen. Daarnaast heeft het missen van kaas en het succes met mijn yoghurt heeft me de motivatie gegeven om het toch te gaan proberen. Ik ga kaas maken! Laat ik de laatste twee weken als excuus gebruiken om me in dat soort persoonlijke mini-projecten te verliezen.
Selena
Hoewel de eerste anderhalve week eigenlijk vrij vlekkeloos verliep, kreeg ik het tegen woensdag plots erg benauwd. Mijn afwasmiddel en het wc-papier waren op. En ik geef het toe, ik heb gezondigd en beide gekocht. Suzanne vond op het internet wc-papier dat geheel zonder plastic geproduceerd is, maar zelfs als we een pak zouden delen waren we allebei iets meer dan 20 euro kwijt geweest. Dat kan (en wil) ik me momenteel eigenlijk niet veroorloven. Ik realiseerde me helaas te laat dat je schoonmaakmiddel prima zelf kan maken. Azijn blijkt bijvoorbeeld een wondermiddel te zijn. Je kan het als wasverzachter gebruiken en het is in een paar eenvoudige stappen om te toveren tot allesreiniger.
Op het afwasmiddel en het wc-papier na, doe ik het toch redelijk goed. Bij de verpakkingsloze winkel heb ik azijn, koffie, quinoa, yoghurt en nootjes gekocht. Vooral die laatste twee had ik gemist! Het probleem van verpakkingsvrije winkels is en blijft wel dat ze prijzig zijn. Ik ben bang dat ik, alle optimisme daargelaten, steeds meer tot de conclusie kom dat plasticvrij leven niet voor iedereen mogelijk is. Voor ons studenten is er qua geld en tijd wel wat speling. Door keuzes te maken is het haalbaar. Wat minder drinken op café scheelt bijvoorbeeld al tijd en geld. Voor een alleenstaande ouder die niet geweldig verdient, daarentegen, ben ik bang dat dit een ander verhaal is. Maar, zoals mijn vader wel eens zei: "Tijd is prioriteit".
Aankomende paasvakantie ben ik in Wenen. Een verpakkingsloze vakantie zou in principe haalbaar moeten zijn. Ik ben echter te gast bij de ouders van mijn lief en zal niet in mijn eentje het huishouden kunnen bestieren of de boodschappen over nemen. Enfin, ik ga doen wat ik kan. Eventueel een goede plasticvrije taart bakken om indruk te maken op schoonmama en -papa?
- Login om te reageren