Of je het nu wil of niet, als student aan UAntwerpen zal je vroeg of laat een sanitaire stop moeten inlassen. Helaas laten verschillende openbare toiletten aan onze universiteit te wensen over. Aangezien een dwarslezer alleen genoegen neemt met het beste van het beste, trok onze redacteur met een volle blaas en een kritische pen naar enkele kleinste kamertjes en keerde terug met een relaas over sanitaire hoogte- en (vooral) dieptepunten. 

Dit academiejaar vinden in het tweede semester de rectorverkiezingen plaats. Maar wat houden de rectorverkiezingen in? De belangrijkste vragen op een rijtje: 

In aanloop van de rectorverkiezingen schrijft onze redacteur enkele brieven aan de toekomstige rector waarin hij zich zo vrij voelt hun aanbevelingen en suggesties te doen. Aanbeveling één: voer basisfinanciering in. 

De jaren tachtig zijn terug van weggeweest: Stranger Things is het goudhaantje van Netflix, The Smiths-T-shirts gaan vlot over de toonbanken van tweedehandskledingwinkels en het is sinds kort sociaal aanvaard om studentensoirees bij te wonen in smaakloze trainingspakken. Waarom grijpt Gen Z terug naar de jeugdjaren van hun eigen ouders? Zijn we nostalgisch naar een periode waarin sociale media het zelfbeeld nog niet ondermijnden? Een interessante kwestie voor masterstudenten zonder thesisonderwerp, maar als doorgewinterde muziekliefhebber buig ik me liever over de revival van de eighties sound. Met een beetje goede wil kan je zelfs stellen dat As it Was van Harry Styles schatplichtig is aan de muzikale nalatenschap van de jaren 1980, maar doet haar naam graag eer aan en zet liever muzikale acts in de kijker die doorgaans onder de radar blijven. Neem nu het Wit-Russische Molchat Doma...

Elke editie laat  Coach Conny in de problemen, bekommernissen en diepste zielenroerselen van studenten duiken. Heb je zelf een onoplosbaar vraagstuk? Stuur je vragen en verzoeken naar contact@dwars.be en wie weet lost Coach Conny ze wel op in een volgende dwarseditie.

Wat mag je van UAntwerpen dit academiejaar verwachten? Het is een goede en terechte vraag. Laten wij hier nu toevallig een buitensporig betrouwbaar antwoord op hebben. 

To hate or not to hate? Niemand vroeg het, maar het antwoord is meestal ja. Het is niet omdat ik maandelijks dit hekelschrift neerpen dat ik daarom ook een hater ben. In wezen ben ik de meest optimistische persoon binnen de redactie – alleen zet ik die versie van mezelf even aan de kant wanneer het nodig is. Het is namelijk beter om je frustraties te uiten dan om ze op te kroppen. Deze keer vertel ik je over mijn ervaring met vloeken in het verkeer.  

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje, of in dit geval het centrale deel, van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie maken we een culinaire reis op weg naar heerlijkheid. 

Om een antwoord te bieden op de ethische vraagstukken die verbonden zijn aan artificiële intelligentie, riepen professoren David Martens en Toon Calders ACRAI in het leven. ACRAI staat voor Antwerp Center for Responsible AI en bestaat sinds begin juni. Naar aanleiding van het openingsevenement op 29 september sprak dwars met professor Toon Calders over dit initiatief.