The homo sapiens studentus is a special species. Next to the typical activity of studying, the members of this species are known as real lovers of (night)life. But do they have other secrets to unfold? dwars finds out in their natural habitat, the student dorm.

Weinig plekken spreken zo tot de verbeelding als de Zoo. In dit groene hart van Antwerpen staat de tijd even stil en ontmoeten mensen en dieren van allerlei pluimage elkaar. Het bejaarde koppel dat er hun dagelijkse koffietje drinkt, nostalgisch kijkend naar de flamingo’s die van oudsher vlakbij de inkom resideren. De jonge moeder die haar kroost laat kennismaken met de wondere wereld van pinguïns en kamelen. De student die een uurtje wil bekomen van de lessen door andermans apenkuren te bestuderen. Allemaal verbinden ze herinneringen van vroeger met nieuwe ervaringen in de Zoo van nu. En die Zoo van nu heeft er een paar troeven bij.

De situatie op Campus Drie Eiken en Campus Groenenborger doet steeds meer denken aan Sovjet-achtige taferelen. Je staat voor alles in de rij en er heerst een constante toestand van verbouwing. dwars is benieuwd naar hoe het zo ver is gekomen en gaat op zoek naar antwoorden bij Agnes Coeckx en Bart Heijnen van de Universiteit Antwerpen.

Vorige maand begon het nieuwe academiejaar. In september kopten de kranten dat minder studenten in Vlaanderen kiezen voor de universiteit: aan de Universiteit Antwerpen daalde het studentenaantal met 4,3 procent. Nu de inschrijvingen daadwerkelijk afgelopen zijn en dus ook de late beslissers in rekening zijn gebracht, neemt dwars er de cijfers nog eens bij. Zijn er echt minder studenten aan de universiteit van Antwerpen ingeschreven?

Het is niet omdat je veel onnozele weetjes kent, dat je een betweter bent. Dat bewijst een van onze redacteurs elke maand door een waanzinnig interessant, ongelofelijk boeiend of verbluffend spannend feit te delen.

Studenten Taal- en Letterkunde en Geschiedenis zullen zeker en vast al ondervonden hebben dat er grondige renovatiewerken zijn uitgevoerd in hun opleidingen. Een van de uitkomsten hiervan is de mogelijkheid om nu een stage te volgen in je masteropleiding. Tijd om deze nieuweling eens grondig onder de loep te nemen.

Nu de mediastorm gaan liggen is en de vrouwen bedaard zijn, vond dwars het tijd voor een terugblik op een serie die nu al het beste is wat dit jaar op de beeldbuis te zien was. We gingen praten met Bart Hollanders, beter bekend als Randy Paret. Over het studentenleven, de vrouwen en het leven na de Callboys.

Uit cijfers van het Centrum voor Informatie over de Media blijkt dat de meeste radiozenders er het laatste decennium op het gebied van luisteraars niet op achteruit gaan. Sommige zenders hebben net meer luisteraars dan enkele jaren geleden. Ook studenten zetten vaak de radio aan. Op het werk, op kot of tijdens het studeren. Radiozenders zoals Studio Brussel en MNM hebben zelfs speciale uitzendingen tijdens de examenperiodes, maar de talloze reclameblokken, nieuwsuitzendingen en elke dag dezelfde nummers werken voor sommigen contraproductief. Daarom trok dwars naar Radio Centraal, een alternatieve radiozender in het hart van Antwerpen die al 36 jaar meedraait.

Als de Rode Duivels weer eens te traag en te ongeïnspireerd voetballen en de analisten van de herenteams zichzelf na de wedstrijd verliezen in nodeloos complex jargon, kan de lamgelulde voetballiefhebber zich sinds anderhalf jaar optrekken aan de frisse verschijning van Imke Courtois (28). Met een broodnodige feminine touch brengt ze haar mannelijke collega’s bij wijlen in verlegenheid door met een rake, bescheiden analyse het spelletje opnieuw tot de essentie te herleiden. De soberheid van haar analyses getuigt bovendien van een onvervalst voetbalverstand waar ze zich ook als speelster van bedient. Want niet alleen rond de tafel van Karl Vannieuwkerke is ze een vaste gast, ook bij de Red Flames is ze ondertussen al een eeuwigheid titularis. In september plaatste onze nationale damesvoetbalploeg zich voor het Europees kampioenschap – het wordt hun eerste grote toernooi.

Gegroet studenten! Nu ik afgestudeerd ben, heb ik jullie land verlaten. Daar waar pintjes vloeien als rivieren, cursussen meer kosten dan je 18m²-onderdak en niemand omkijkt wanneer je van maandag tot donderdag cornflakes als avondeten nuttigt. Met aarzelende, doch harde sprong kom ik terecht in het lage gras van het niemandsland. Ik noem het ‘niemandsland’, omdat ik geen andere gepaste term vind voor het jaar waar mijn laatste check-in op SisA (bye bye winkelkarretje) en de eerste check-in op de werkvloer (de sleutelhanger voor die badge ligt al klaar) plaatsvinden. Mijn doel is hier elke maand neer te pennen wat mijn pad en gedachten kruist. Deze maand: reizen.