Yoghurt die een dag over de houdbaarheidsdatum is, een bruine banaan die je met volle overtuiging kocht om deze week toch eens gezonder te eten en de harige tomaat wiens haardos Elvis zou benijden. De kans dat je die producten zonder erbij na te denken in de vuilnisbak gooit is groot en daar ben je niet alleen in. Elk jaar gooien Belgen zo een 3,8 miljoen ton aan voedsel weg. Dat komt neer op 345 kilogram per persoon. De afgelopen jaren is er een groeiend bewustzijn rond voedselverspilling ontstaan en bijgevolg veel initiatieven die de nadruk leggen op het voorkomen ervan. Apps, webwinkels, hashtags — ze komen allemaal aan de beurt.  

Vanuit de vijf Vlaamse universiteiten werd in september de 1000x1000-actie gelanceerd. Het is een oproep om duizend professoren zo ver te krijgen om elk 1000 euro te storten om de onderwijskansen van kinderen en jongeren uit kansarme gezinnen te verbeteren. De actie bestaat niet louter als een vorm van liefdadigheid. De initiatiefnemers, historicus Marnix Beyen en bioloog Lieven Bervoets, zijn beiden professor aan Universiteit Antwerpen. Ze gingen met dwars in gesprek en lichten de actie graag toe. 

De Slimste Mens toonde het al aan: op maandagen gaan de meeste koppels uiteen. Mijn lieftallig lief – sorry, ex – was even voorspelbaar als altijd en voegde zich ook op dat punt bij de middenmoot. Daar stond ik dan, vlak voordat ik naar mijn les vertrekken moest. Met rode ogen en een spiksplinternieuw aangekocht pakje Kleenex stapte ik dapper op mijn fiets richting Campus Drie Eiken. Te midden van het groen ligt de campus daar, vol laboratoria, artsen in spe en kine’s. Zouden ze mijn hartje ook kunnen genezen?  

Wintertijd, winterslaap, winterzon, de begrippen dwarrelen me door het hoofd terwijl ik de aanname dat we in de wintermaanden liever tegen de verwarming aankruipen met de dreigende tweede lockdown probeer te verbinden. Al starend naar de straten, leeggezogen door de avondklok, pen ik neer dat de universitaire code oranje door een federale code rood is overstemd.

De stap naar alleen op kot wonen is voor velen ontzettend moeilijk. Je laat je ouders achter in een verre stad of een ander land. Plotseling ben je zelf verantwoordelijk voor je eten, de was en de plas. Daarbovenop laten sommige studenten ook hun geliefde huisdier thuis achter. Voor degenen die dan toch beslissen om hun pluizige vriend mee te nemen, maken onduidelijke regels en grote werkdruk van talrijke taken, lessen en eventuele studentenjobs het er niet bepaald makkelijker op. 

De pastor en het bier, er is geen duo dat meer onafscheidelijk is. Als pastorale superheld schrijft Gert Van Langendonck ons met zijn geestelijk vernuft op weg naar de beste smaken in het bierlandschap. Prosit!