“Zie dat je zeker genoeg vitamientjes binnenkrijgt!” De laatste woorden van menig ongeruste moeder voor ze hun veelal nog groene spruiten met lede ogen het kotleven in zien duiken. Waar maken ze zich eigenlijk zorgen over? Zo moeilijk kan het eigen potje koken toch niet zijn? Als zelfs onze nog niet volledig ontaapte voorouders er toe in staat waren om elke avond iets deftigs achter de kiezen te krijgen; kan het voor ons, speerpunt van de opkomende generatie, toch helemaal geen probleem meer zijn om een gevarieerd en voedzaam dieet samen te stellen?
Ongeveer een maand en vele, vele boterhammen met choco later blijkt het dan toch allemaal niet zo vanzelfsprekend. Gelukkig hebben zij die begin november al met een licht grijzige tint in het aangezicht door het leven gaan geen reden tot wanhopen. Op elke campus heeft onze universiteit namelijk studentenrestaurants voorzien, waar je tegen een schappelijke prijs (ondanks de occasionele verhogingen) jezelf te goed kan doen aan de verschillende menu's die elke dag opnieuw weer zorgvuldig samengesteld worden. Zo krijgen honderden studenten dan toch nog hun dagelijkse portie vitamientjes voorgeschoteld.
Aangezien er dan toch elke dag zoveel studenten langs het studentenrestaurant passeren, zou men mogen verwachten dat we dan ook wel wat inspraak en controle zouden willen hebben over de kwaliteit en de properheid van het geserveerde. Zeker als we in herinnering brengen dat het bestaan van deze restaurants zelf, voortvloeit uit de democratiseringsbeweging die ons hoger onderwijs vanaf de jaren '60 gekend heeft. Elk semester worden de studentenrestaurants door een onafhankelijke hygiënisch controlebedrijf, Silliker, volledig doorgelicht en krijgen ze een rapport met opmerkingen over mogelijke verbeteringen en eventuele tekortkomingen. Er is echter geen enkel orgaan met studentenvertegenwoordiging dat toegang krijgt tot deze rapporten.
Gevraagd naar het waarom van deze discretie, antwoordde de verantwoordelijke binnen het departement studentgerichte diensten voor de UA-Catering (het spijt me Francis, maar zo heet het ding nu eenmaal, kijk maar op de website), Catherine Ongenae, ons dat ze aan de sociale raad inzage in deze rapporten had voorgesteld maar dat er daar blijkbaar geen interesse voor was. Aangezien de leden van de sociale raad ongetwijfeld allemaal zeer druk bezette mensen zijn en wij dwarsers meestal toch niets anders om handen hebben dan wat wezenloos voor ons uit te staren, besloten we dan maar om zelf de verslagen van de laatste controles door te nemen.
Laat dit echter geen reden zijn voor u om toch maar weer grote hoeveelheden choco in huis te gaan halen.
Vooraleer we door de papierberg begonnen te bladeren, kregen we eerst nog wat uitleg van mevrouw Ongenae over hoe er in alle keukens een constante autocontrole gebeurd op de hygiëne volgens de HACCP-methode (Hazard Analysis Critical Control Points) waarbij heel het bewerkingsproces dat de voedingswaren doormaken van levering tot vertering wordt onderverdeeld in een aantal stappen, waarna aan elke stap een aantal controlepunten worden toebedeeld. Tijdens de halfjaarlijkse externe controle wordt dan niet alleen de hygiëne maar ook het naleven van deze HACCP-methode gecontroleerd.
Hoog tijd om eens te zien wat er nu juist in die verslagen te lezen valt. Het correct dateren en het respecteren van de houdbaarheidsdatum van enkele producten werd bij elk restaurant als aandachtspunt vermeld, verder leverde het niet altijd naleven van de temperatuurvoorschriften ook wel eens een opmerking op. Laat dit echter geen reden zijn voor u om toch maar weer grote hoeveelheden choco in huis te gaan halen, want over het algemeen behaalden de restaurants zeer mooie resultaten tijdens de controles.
Op een totaal van 100 scoorden Ten Prinsenhove (Stadscampus) en het restaurant van de Drie Eiken het best, met respectievelijk 94,1 en 94, gevolgd door het Atrium (indien u niet in staat bent om spontaan de onvolledigheidstelling van Gödel af te dreunen, is het volstrekt begrijpelijk dat u nog nooit van dit restaurant hebt gehoord) en de Passage op campus Middelheim, dat de hekken sluit met een nog steeds respectabele 85,5. Gevraagd naar enige toelichting wist mevrouw Ongenae ons nog mee te delen dat 60% normaal gezien voldoende is, maar dat zij de lat op 80% legt en dat de hoge score op de Stadscampus verklaard kan worden door het feit dat ze daar het HACCP-systeem als eerste heeft ingevoerd en dat de andere restaurants wel gauw zouden volgen. U kunt dus met een gerust hart uw buikje vol blijven eten op onze universiteit, tenzij u op de stadscampus zit en allergisch bent voor cresson natuurlijk.