“Elke kus stelt mij teleur, elk woord stelt mij teleur, maar ik wil het nog altijd niet bekennen. Allumeuse… Allumeuse… de ander vat vlam maar mijzelf steek ik niet aan.”

Deze mooie zinnen vond ik terug in de roman Eva (1927) van Carry van Bruggen. Ze roerden iets in me, maar waarom dat het geval was, was me niet helemaal duidelijk. Een echo uit een ver verleden? Allumeuse … prachtig woord! Maar wat betekent dat eigenlijk? Van Dale’s Verdwijnwoordenboek wist raad, en wel in de vorm van de volgende definitie: “meisje dat of vrouw die door behaagzucht mannen verliefd maakt en zich vervolgens aan hun verzoek onttrekt.” In de tweede helft van de vorige eeuw is het woord in onbruik geraakt en inmiddels lijkt het vervangen te zijn door het van onze overzeese buren geleende ‘tease’, of het wat minder gesofisticeerde ‘aandachtshoer’. Dit zette me aan het denken … misschien is het tijd om prachtige woorden als deze af te stoffen, op te poetsen en te redden uit de grote vergaarbak der vergetelheid?
 

Iedere student maakt het minstens één keer mee: na een finaal mislukt examen is de toekomst een donderwolk. Wondermiddelen bestaan even niet meer. Gelouterde herkansers zoeken hun toevlucht in hun stamkroeg. Slachtoffers van een incidenteel fiasco houden het bij acht repen chocola, vijf sigaretten of een marathonsessie Friends / How I Met Your Mother / The Big Bang Theory (al geldt hier de disclaimer dat zo’n sessie misschien beter past bij een tragische break-up). Maar het kan ook anders. Want zo desastreus is zo’n vergooid examen toch ook weer niet? Vier minimalistische, prachtige humanistische films helpen je om het belang van dat papiertje voor even te relativeren.

Je examens zijn gedaan, je herexamens staan voorlopig nog niet voor de deur en je vlucht naar *vul hier de droombestemming in* vertrekt pas over een grove twee weken. Natuurlijk zoek je je vrienden en de zwoele buitenlucht zoveel mogelijk op, maar je bent je er ook van bewust dat je eindelijk kunt bingewatchen zonder aan je college van morgenochtend te hoeven denken. Vergeleken bij de ‘volgende aflevering start over 15 seconden’-melding van Netflix stellen alle verleidingen op Temptation Island weinig meer voor. Je slaapritme mag er dan al aan zijn voor de moeite, het kan geen kwaad om toch te gaan voor minder tijdrovende alternatieven. In die alternatieven voorziet dit artikel.

Je studententijd is het ideale moment om te ondernemen. Vrije tijd heb je voldoende, je bent financieel redelijk onafhankelijk en tot een bepaald bedrag moet je van de overheid zelfs geen sociale bijdragen betalen. Als student-ondernemer kan je daarnaast in bepaalde gevallen ook examens laten verzetten, bijvoorbeeld wanneer deze overlappen met een belangrijk congres binnen jouw vakgebied. Zeggen dat je student bent opent ten slotte veel deuren die nadat je afgestudeerd bent meteen weer dicht vliegen. Waarom niet een kijkje nemen nu het nog kan?

De examens zijn weer daar. Hoeveel staan er bij jou op de planning deze keer? En zit jij mooi op schema of reeds met de handen in het haar? Ooit al gedacht om een examen gewoon over te slaan? Je zou anders niet de eerste zijn, want het is geen uniek fenomeen.

Je kent het wel, die ene vriend of vriendin die steevast een examen verlaat en begint te jammeren over hoe diep hij of zij gebuisd zal zijn, om enkele weken later met een stralende glimlach te verkondigen toch een 18 gescoord te hebben. Het doet je afvragen hoe goed we ons ons eigen studiegedrag kennen. En hoe schatten we onszelf in wanneer het op onze resultaten aankomt?

Nederlandse komiek Arjen Lubach deed er recentelijk een oproep voor. Aan de hand van een Facebookevenement genaamd Bye bye Facebook probeerde Lubach een massale exodus in gang te zetten. Want, zo zegt Lubach, we vinden Facebook stom. De actie was zonder succes. Waar normaal de kijkers Lubach als makke lammetjes volgen, heeft nu nog geen 1,5% van de kijkers gehoor gegeven aan de oproep. We zijn geen kuddedieren en we gaan het niet doen ‘omdat Lubach het zegt’. Van Facebook blijft hij af. Ook ik maakte geen deel uit van de emigratiestroom. Ik wilde wel, maar ik moest nog even contact met dingetje opnemen, die en die zijn foto’s checken, dat belangrijke evenement in de gaten houden. Dit. Dat.

K-pop? Je vraagt je misschien af waar ik het in hemelsnaam over heb. K-pop, oftewel Korean Pop zit in de lift, of je er nu al van gehoord hebt of niet. Misschien ligt het aan het feit dat Noord- en Zuid-Korea eindelijk vrede sloten of dat de Olympische Spelen dit jaar in PyeongChang doorgaan. Hoe dan ook, de hele wereld kijkt naar Korea. Wat je misschien niet weet is dat er in Zuid-Korea een enorme cultuur aan catchy popmuziek beschikbaar is, die steeds meer overwaait naar het Westen. Ook Belgische radiostations beginnen de Koreaanse muziek voorzichtig te spelen en K-popbands geven steeds vaker gigantische concerten in Europa. Hoewel we er geen woord van verstaan, begint het fenomeen toch aardig vorm te krijgen hier. Tijdens de blok even zin om naar iets anders te luisteren dan onze dagelijkse popmuziek? Ik lijstte mijn zes 6 favoriete k-popbands op die je zeker gehoord moet hebben.

Vandaag schrijf ik een stuk over de gebeurtenis die mijn leergierige zieltje een mes in de rug stak, mijn toekomst aan het wankelen bracht en mij de grootste hyperventilatie-aanval ooit bezorgde. Nu ja, het klinkt allemaal een beetje overdreven, maar het waren de twee langste uren van mijn leven.

We (Comac, nvdr.) willen rector Van Goethem bedanken voor zijn reactie op onze campagne om studentenhome Ten Prinsenhove te renoveren (zie de mededeling op Blackboard van 3 mei 2018); het is immers een goede zaak dat de redenering achter de verkoop met alle studenten gecommuniceerd wordt. We hebben de rector gevraagd voor recht tot antwoord via Blackboard, maar we kregen helaas nog geen reactie. Er zijn echter wel enkele zaken waarop we met deze brief willen reageren.