eenmaal, andermaal, verkocht!

Aan koopjesjachten doen we allemaal. Of je nu een dolgedraaide moeder bent die als een gladiator haar tegenstanders bekampt tijdens de winter- en zomersolden, of een vrekkig mannetje dat te allen tijde op de balans van zijn kapitaal let, of een budgetloze student die simpelweg genoodzaakt is het goedkoopste te kiezen. Ook de bieders, die tijdens een veiling hun stem schor roepen en armspieren doen verkrampen, vallen onder de noemer van koopjesliefhebbers. Bij deze laatste groep rijzen al gauw de Jambers-vragen: wie zijn ze, wat doen ze, wat drijft hen? Gaat het om een sinister volkje, in bedwang gehouden door de macht van de veilingmeester? Of zijn het schattenjagers, op zoek naar verborgen parels tussen de uitgestalde kitsch? En hoe gaat dit veiling-gebeuren juist in zijn werk? dwars zakte af naar het historisch centrum van Antwerpen en was getuige van de wekelijkse openbare veiling op de Vrijdagmarkt. Daar zochten en vonden we antwoorden, want: niet geboden is altijd mis.

extra cathedra: Jan Sijbers

Extra cathedra (vanuit de zetel) is een web-only rubriek waarin we het stof van de prof halen. dwars stelt de vragen die bij menig student al jaren door het hoofd spoken: wat zijn/haar docenten zoal op het brood smeren bijvoorbeeld. Professor in de fysica Jan Sijbers weerstond het vragenvuur en diende dwars van repliek, waarbij hij uitweidde over plankenkoorts, vleugelpiano's en superkrachten.

Mochi Hoffman van het Joodse restaurant Hoffy's

In de rubriek ‘de Antwerpenaar’ laten we je kennismaken met een Antwerpenaar die inspireert, intrigeert of amuseert. Iemand met een interessante visie en een hart dat klopt voor ‘t Stad. Deze editie brengen we Mochi in beeld, een van de gebroeders Hoffman. Zij zijn de eigenaren van het restaurant en cateringsbedrijf Hoffy's. Hoffy's is een traditioneel joods restaurant dat volgende maand alweer zijn 30e verjaardag viert. Aangespoord door hun vader, begonnen de broers Mochi, Benjamin en Janki Hoffman in 1985 deze eetgelegenheid in Antwerpen. Nu werken zij nog altijd met veel plezier in dit goedlopende restaurant.

jij en ik Brusselen onvoorwaardelijk

Le plat pays, qui est le mien. Er zijn maar weinig Belgen die hun liefde voor het vaderland zo vurig en passioneel declameren als Jacques Brel. Hij was hard en cynisch voor ‘zijn land’ in zijn chansons, maar hij zalfde onmiddellijk. Brel was noch Vlaming, noch Waal, noch Brusselaar. Neen, Brel was vooreerst Belg. Trots op elke verborgen uithoek van zijn land. Ook op Wallonië, het onbekende vraagstuk voor menig Vlaming. Maar er is een nog schrikwekkender monster, schuilend in het donker.