The homo sapiens studentus is a special species. Next to the typical activity of studying, the members of this species are known as real lovers of (night)life. But do they have other secrets to unfold? dwars finds out in their natural habitat, the student dorm.

Gegroet studenten! Nu ik afgestudeerd ben, heb ik jullie land verlaten. Daar waar pintjes vloeien als rivieren, cursussen meer kosten dan je 18m²-onderdak en niemand omkijkt wanneer je van maandag tot donderdag cornflakes als avondeten nuttigt. Met aarzelende, doch harde sprong kom ik terecht in het lage gras van het niemandsland. Ik noem het ‘niemandsland’, omdat ik geen andere gepaste term vind voor het jaar waarin mijn laatste check-in op SisA (bye bye winkelkarretje) en de eerste check-in op de werkvloer (de sleutelhanger voor die badge ligt al klaar) plaatsvinden. Mijn doel is hier elke maand neer te pennen wat mijn pad en gedachten kruist.

The Prof Profile shows professors like you’ve never seen them before, as people. dwars asks the questions that have been bugging students for years; “What does your lecturer eat for breakfast”, for example. Jackie Feldman, guest lecturer at the Department of Jewish Studies, gets cross-examined this month.

Meer dan twee op drie studenten deed het al eens onveilig. Hé(t)? Ja, meer dan twee op drie studenten had al eens onveilige geslachtsgemeenschap. Wij – die zijn opgegroeid met lessen seksuele voorlichting – zijn meesters van de theorie, maar sukkelaars in de praktijk.

Als centrum van onderwijs en onderzoek heeft de Universiteit Antwerpen een schat aan onderzoekstalent. Elke faculteit heeft meerdere doctoraatsstudenten om mee te pronken, die zich jarenlang verdiepen in hun gekozen vakgebied. Voor deze blikopener sprak dwars af met dr. Iason Jongepier (reeds gedoctoreerd, in dienst van UAntwerpen als Wetenschappelijk Medewerker) en Rogier van Kooten van het departement Geschiedenis. Zij ontwikkelen een digitale infrastructuur om historische data van de roemruchte geschiedenis van Antwerpen in te verwerken. De naam van hun project: GIStorical Antwerp II.

Gedichten van Antwerpse stadsdichters durven al eens om onze aandacht schreeuwen. Ze flankeren de Boerentoren, worden onleesbaar uitgesponnen op een betonnen muurtje aan de kaaien of duiken op aan de onderkant van een omhooggehaalde brug. De afwezigheid van een soortgelijke aan­dachtskreet van de huidige stadsdichter is daarom des te opmerkelijker. Maarten Inghels gooit het al meer dan een jaar over een andere, vooral sub­tielere boeg. “Het is niet mis om op een grote en publieke manier gedichten aan de man te brengen, maar ik wil ontdekken hoe ik de Antwerpenaar tot in zijn privéruimte kan bereiken.” Hoe de stads­dichter hierin tracht te slagen, wil hij ons met ple­zier demonstreren.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten ter hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie het woord ‘mannequin’.

Studenten die graag eten in één van de studentenrestaurants van de Universiteit Antwerpen zullen al gemerkt hebben dat er in de voorbije vijf jaar heel wat veranderd is. In 2013 werd ‘de Resto’ plots de Komida en in 2014 opende er een nieuw restaurant op campus Middelheim. De laatste jaren werd ook heel erg ingezet op duurzaamheid en sinds januari is het cashvrij systeem ingevoerd. Om meer te weten te komen over deze herzieningen, sprak dwars met Catherine Ongenae, diensthoofd catering & congreszalen. Het werd een boeiend gesprek over de steeds terugkerende capaciteitsproblemen, het prijzenbeleid, voedseloverschotten en de eetgewoontes van studenten.

Zo’n tien jaar geleden bood het leven op en rond de studentenbuurt een heel andere aanblik. Pintjes kostten slechts een euro twintig, Facebook bestond nog niet. Terwijl er nog auto’s over de Ossenmarkt raasden, werd de Rooseveltplaats ontsierd door de oerlelijke ijzeren noodbrug over Kipdorpbrug. Maar ook het cafélandschap onderging een heuse make-over – al kan je hier gerust spreken van een make-under. In de voorbije tien jaar gaven talloze studentencafés de geest. De opkomst van sociale media en luxekoten lijkt de oorzaak te zijn. Een terugblik met enkele ouderdomsdekens, ex-coryfeeën en zelfverklaarde fossielen van het studentenleven. “Het café, dat was onze Facebook.”