Welke universiteit willen wij?

Onderwijsrendement. Ranking. Stakeholders. Output. Accountability. Marketing. Internationalisering. Het discours van en over de universiteit is vandaag doordrongen van managementjargon. Dat de universiteit meer en meer als een bedrijf wordt beschouwd, blijkt ook uit de vaak gehanteerde metafoor dat ‘onze hersenen onze enige grondstof zijn die op de meest efficiënte wijze moet worden geëxploiteerd’. Als onze hersenen grondstof zijn, dan is kennis een product, de onderzoeker een producent, de universiteit een onderneming, de student een klant en de maatschappij een vereniging van aandeelhouders.

Het politieke Spectrum van de UA

Politieke en levensbeschouwelijke studentenverenigingen aan de UGent kunnen terecht bij het Politiek-Filosofisch Konvent (PFK). In Leuven vinden zij onderdak bij LOKO, de Leuvense Overkoepelende Kring-Organisatie. Aan de Universiteit Antwerpen blijven zulke studentenclubs echter in de kou staan: is dat niet nogal inconsequent voor een universiteit die de slogan ‘actief pluralisme’ zo hoog in het vaandel draagt?

Crisis in de studentenvertegenwoordiging?

Ook dit jaar zijn er, voor het zoveelste jaar op rij, te weinig kandidaten om alle beschikbare posities in de studentenvertegenwoordiging op te vullen. Het probleem is het meest acuut aan de buitencampussen: sommige onderwijscommissies in de de faculteit Wetenschappen kijken al raar op als ze 1 student in hun midden zien opduiken, laat staan het aantal dat er eigenlijk zou moeten zitten. De faculteit FBD had afgelopen jaar eigenlijk geen enkele verkozen vertegenwoordiger voor de studentenraad van de UA. Voor deze plaats is achteraf iemand aangesproken, die dat gelukkig nog wou doen. Maar ook de stadscampus blijft niet gespaard: in de faculteitsraad Rechten (toch net dié faculteit waarvan je verwacht dat er genoeg mensen zitten die in de rechten van de student geïnteresseerd zijn) had men de grootste moeite om de beschikbare plaatsen op te vullen.

Onderonsje met de peetvaders van de speltheorie

Op 26 april ontving professor John F. Nash (Nobelprijswinnaar Economie 1994) een eredoctoraat van onze faculteit TEW voor zijn werk op het gebied van speltheorie. Om het gebeuren nog wat meer luister bij te zetten werd een dag later een symposium georganiseerd, waar naast Nash ook nog professor Harold Kuhn (mede-doctoraatsstudent van Nash aan Princeton en winnaar Von Neumannprijs 1980) en professor Reinhard Selten (mede-Nobelprijswinnaar Economie 1994) als eregast aanwezig waren. Na het symposium kreeg uw dienaar de gelegenheid om te bewijzen dat hij niet enkel op café de interessante kan uithangen. Aan u om te oordelen of het hem enigszins gelukt is...

Leerkrediet?

In het nieuwe financieringsdecreet voor het hoger onderwijs van minister Vandenbroucke – dat naar alle waarschijnlijkheid in de loop van volgend academiejaar goedgekeurd zal worden – is sprake van het invoeren van een leerkrediet. Dit betekent dat inschrijvingen voor een student die voor meer dan 140 studiepunten niet geslaagd is, niet langer gefinancierd zullen worden door de overheid. Als de student toch nog verder wil studeren zal hij of zij dubbel inschrijvingsgeld moeten betalen. Het idee werd in het Vlaams Parlement geïntroduceerd door Cathy Berx (CD&V). Zij verdedigt het in deze laatste 'Eigen gelijk eerst' dan ook tegen Nele Spaas van de Vlaamse Vereniging van Studenten (VVS) die het leerkrediet niet ziet zitten.